Daniel Romano, Into The Great Wide Open, Fortweg, zondag 7 september
ITGWO14: Daniel Romano laat Vlieland huilen en lachen
Old school countryzanger maakt vrienden
Een van de meest opmerkelijke boekingen van het jaar is Daniel Romano, een countryzanger uit Canada. Een old school countryzanger uit Canada, wel te verstaan, want met Taylor Swift heeft deze jonge gast niets te maken. De zanger heeft fans onder de incrowd van de Nederlandse popscene, en zo blijkt maar weer eens dat Into The Great Wide Open een ons-kent-ons-festival is.
HET CONCERT:
DE ACT:
Niet dat die liefde onterecht is. Daniel Romano’s nieuwste plaat Come Cry With Me is een buitengewoon knappe countryplaat in Hank Williams-stijl. Zoals de titel al doet vermoeden liedjes om bij te janken over tragikomische karakters wier harten gebroken worden. Kijk hem nou, met de juiste hoed, het juiste spijkerjasje, het woord mosey (Romano’s alternatief voor ‘country’) op zijn gitaarband. Tuurlijk, dat zuidelijke accent is nep, net als de geschilderde gaten in zijn gitaar, maar de liedjes zijn echt, en dat is wat telt.
HET NUMMER:
I’m Not Crying Over You. De titel zegt eigenlijk alles al. Een van de sterkste nummers van dat nieuwe album is een tranentrekker van jeweltste, een song over een gestrande liefde, waarin de pedal steel (voorgesteld als ‘the sad machine’) heerlijk galmt. Mooi hoe hij stokstijf stilstaat, geen spoor van emotie, terwijl het toch bepaald tragische kost is. Kijk ook even naar de rest van de band, waarin drie vrouwen de aandacht opeisen. Vooral de robuuste bassiste, met een leren jas met franjes, een truckerspet en een zonnebril. Zij is er zo een die je niet met een grote vrachtwagen op je af wilt zien rijden. Het plaatje klopt zo goed dat het ook wel weer grappig is. Lachen mag, maar met de tong in de wang.
HET MOMENT:
Na alle traditionele country is een cover van The Ramones (Swallow My Pride) wel een verrassing. Punky gespeeld, uiteraard, maar toch echt onmiskenbaar naar zich toe getrokken.
HET PUBLIEK:
“Dat doe ik anders nooit hoor”, zegt Frank Satink van Goomah Records en Dauwpop. Direct na de show verdringen de liefhebbers zich om de merch stand van Romano, waar hij niet alleen die buzzplaat van dit jaar verkoopt, maar nog een plaat LP’s met fantastische hoezen. Ze komen na drie dagen festival ongetwijfeld gekneusd thuis, die hoezen, maar dat maakt ze misschien wel nog mooier.
HET OORDEEL:
Zou Daniel Romano hier nu nieuwe vrienden maken? Of zal hij vooral de mensen raken die hem al ontdekt hadden? Even wanen we ons op het platteland van Alabama met deze curieuze Canadees. Hij maakt country ineens weer rock ’n roll. Dit is geen suffe boerenmuziek, hier stel je je een kroeg vol slecht volk met pistolen en gebroken harten bij voor. Verzonnen verhalen, recht uit het hart.