HET CONCERT
Wooden Saints, Noorderslag, De Oosterpoort Bovenzaal, zaterdag 18 januari 2014
DE ACT
Een gezellige drukte op het podium: tien leden telt de indiepopformatie Wooden Saints maar liefst. Ze wonen zelfs samen in een landhuis in de Utrechtse bossen. Inmiddels heeft de band het logistiek wel beter voor elkaar dan in het begin, vertelde co-frontman Viktor van Woudenberg tegen 3voor12. In 2012 stond de band namelijk ook op het podium van 3voor12 en toen slingerden overal items met WS erop rond. 'Voorafgaand aan dat optreden heerste er chaos, we zijn betere inpakkers geworden,' aldus Van Woudenberg. De band heeft inmiddels twee langspelers op zijn naam staan: I Know Why Your House Is On Fire was het debuut en afgelopen zomer kwam daar You Were The One Who Volunteered achteraan. De songs hebben ook van die lange titels, en bevatten een mix van pop, folk, en psychedelica. Denk aan een Arcade Fire dat liedjes van Elliott Smith speelt.
HET NUMMER
Afsluiter ‘Lion On A Leash’ zorgt voor een knallend einde. Een up-tempo track met een typisch euforisch refrein: Tonight we’ll set our hearts on fire/ Colour all the things a little brighter/ Anyone who says you can’t do it is a liar.
HET MOMENT
Zit er in de nieuwe single ‘Alpha Bravo Charlie Disco’ al een heel stoer trombonestuk, de solo in ‘We’ve Been Discovered’ mag er ook zijn. Een uitbundig applaus valt de uitgepufte trombonist ten deel. Hij kan er nog net een lachje uit persen.
HET PUBLIEK
Het is niet de enige keer dat een van de muzikanten een uitbundig applaus krijgt na een solo. De stemming zit er goed in daar in de afgeladen (en al snel stikhete) bovenzaal. Tijdens de up-tempo nummers wordt er volop meebewogen en tijdens het verstilde liedje ‘The Great Farewell’ houdt iedereen zijn waffel.
HET OORDEEL
Niet alleen de logistiek, ook in het live spelen heeft Wooden Saints zijn zaakjes goed op orde. De tienmansformatie is uitstekend op elkaar ingespeeld en er zijn veel interessante details in de nummers. Zoals de hakkerige, Johnny Greenwood-achtige licks van de leadgitarist. Helaas speelt het plompe geluid in de Bovenzaal de band wel parten: de xylofoon bijvoorbeeld gaat op in een waas van geluid en is niet meer goed te herkennen. Maar daar doorheen is een uitstekende indiepopformatie te horen die al een vaste waarde in het Nederlandse popcircuit aan het worden is. De band weet een uitgelaten sfeer te creëren in een half uurtje. 'En nu gaan we zuipen,' sluit Van Woudenberg treffend af.