HET CONCERT:
Monomyth, Noorderslag, Kelder, zaterdag 18 januari 2014

DE ACT:
Stoner, psychedelische krautrock en zware drones van Haags vijftal, met wortels in stonerpioniers 35007 (Loose) en lokale groepen als Incense, Alkaloid en The Polar Exploration Ship. De formatie heeft pas één plaat uit (de vijf nummers sterke schijf verscheen vorig jaar op Burning World Records) en stond daarmee al op Roadburn, Reeperbahn en nu dus Noorderslag. Monomyth bouwt erg goed en geconcentreerd op. Het intro duurt al zeker 3 minuten voordat de toetsenist een vinger verroert en het nummer dendert meteen zo'n 13 minuten door. Langzaam, heel langzaam aanzwellend tot grotere, diepere en vooral zwaardere proporties. Het geheel is duister, op het apocalyptische af met passende belichting. De vijfkoppige band gaat gehuld in rook en dieprood of donkerblauw licht.

HET NUMMER:
Was het een nieuw nummer of toch een extreem doorgevoerd 'The Groom Lake Engine'? We durven er na deze diepe trip van drie kwartier niet meer op te zweren. Maar wat was dat slotnummer een diepe, louterende belevenis.

HET MOMENT:
Ehm ja, de set was eigenlijk één lang sudderend geluksmoment, met drie keer lucht tusendoor. Verder was het einde, waarbij ze telkens nog een tandje verder en harder konden, en de stroboscoop in overdrive ging, wel ernstig episch. Aangedreven door die waanzinnige drummer Sander Evers (ex-35007 en Gomer Pyle) en gierend gitaarwerk.

HET PUBLIEK:
Aan de grond genageld, meedeinend op de krautgrooves van begin tot eind.

HET OORDEEL:
Knap om zo diep geconcentreerd, instrumentale muziek te spelen, zo langzaam op te bouwen en het toch interessant te houden. Met krautrockende toetsenpartijen voor het dansbare gehalte. Bijzonder fijne trip, die een alleen kwartiertje langer had mogen duren (dan had het hele album er net in gepast). Maar Monomyth blijft wel een (te) gekke openingsact. Zien is ondergaan én geloven. 18 februari supporten ze Wooden Shjips in Doornroosje, Nijmegen. Zwaar aanbevolen.