HET CONCERT:
Chef'Special, Noorderslag, Grote Zaal, zaterdag 18 januari 2014

DE ACT:
Het is lastig om Chef'Special in een hokje te stoppen. Op het debuutalbum One For The Mrs. worden diverse muziekstijlen met elkaar afgewisseld: Red Hot Chili Peppers-achtige funk (Airplaying, Colors), 80s dance (My Night Off), klassieke hiphop met een Gorillaz-touch (Biggest Monkey), reggae (Lie To Me) en ska (Slowdown). Op het nog te verschijnen album Passing Through gaat de band, zo lijkt het na het horen van de tracks 'In Your Arms' en 'Peculiar', een meer indie-folk kant op. Maar na vanavond blijkt ook dat ze gebruik maken van Afrikaanse ritmes, samba en surf-invloeden.

HET NUMMER:
Chef'Special speelt zeer weinig van het debuutalbum vanavond en probeert de toeschouwers vooral te overtuigen met nieuwe tracks. Een voorbeeld hiervan is single 'Peculiar', die het zeer goed doet vanavond. Het nummer begint met een funky Vampire Weekend-achtige gitaarlick en eindigt in een Mumford And Sons-climax. Halverwege de song komen de blazers het podium op, en uit het niets is daar ineens: Braziliaanse samba. Het WK-gevoel begint plotseling te komen. 'Peculiar' zou goed passen onder een voetbalsamenvatting van de NOS komende zomer.

HET MOMENT:
Aan het einde van de show is het één groot eclectisch feest, waar voornamelijk dubstep de boventoon voert. Er wordt een stukje Macklemore met 'Can't Hold Us' gecoverd en ook het eigen 'Colors' wordt geremixed. De crowdpleasers van Chef'Special krijgen het toch weer voor elkaar om het publiek voor zich te winnen.

HET PUBLIEK:
De aanwezige toeschouwers gaan dus goed op de nieuwe songs. Vooraan staan er voornamelijk meisjes, die gretig ingaan op de aanwijzingen van frontman Nolet. Hij heeft de touwtjes in handen in de Grote Zaal; wanneer hij het publiek beveelt te springen of klappen, gebeurt dat direct.

HET OORDEEL:
Op de bandleden van Chef’Special kan je op muzikaal gebied geen kritiek hebben. Een voor een beheersen ze hun instrumenten uitstekend. Qua artistieke en compositie keuzes valt er wél wat op aan te merken. De open deuren vliegen je af en toe om de oren, zoals de vele meeklap-momentjes. Het lijkt erop dat ze gekozen hebben om door te gaan als feestband. Natuurlijk werkt dit en is dat knap, maar ergens is het toch jammer dat zulke goede muzikanten niet de muziek laten spreken.