Mogwai, Best Kept Secret, Stage 2, zaterdag 21 juni 2014

Mogwai maakt uitgesponnen, sfeervolle muziek met gelaagdheid en repetitieve patronen. Ze spelen voornamelijk instrumentale tracks met onconventionele songstructuren. Bijna elke song begint rustig om vervolgens toe te werken naar een knetterharde climax. Een geluidsnorm vinden ze onzin; dit soort muziek dient hard gespeeld te worden. Ze gaan het liefst door de geluidsbarrière heen. En dat is te horen vandaag. Man, wat staat het hard.

Dit format leent zich niet voor bands zoals Mogwai. Het optreden moet gezien worden als een geheel. Een groot verhaal met af en toe onderbrekingen, zodat het publiek de kans krijgt om te klappen, en gitarist Stuart Braithwaite “thank you” en “cheers” kan zeggen. Meer komt er niet uit. Ten faveure van de muziek kan hij beter zwijgen. Mogwai speelt bijna alles instrumentaal. Bijna, want in één nummer zit wél zang. Deze track voegt echter niks wezenlijks toe aan de set. De zang is amper te horen door de gierende noise partijen en het arrangement wordt daardoor veel minder spannend. Halverwege de set krijgen de oren van het publiek eindelijk rust. De band is op dat moment bezig met een fade out die net zo lang duurt totdat je bijna niks meer hoort…

… maar dan, uit het niets: BAM! De Wall of Sound is terug. Een aantal mensen duikt ineen en grijpt naar het hoofd. De muziek slaat in als een granaat. Veel toeschouwers zagen dit niet aankomen. Erg knap gedaan en retestrak bovendien. Dat is nog eens wat je noemt een schokeffect. Na dit moment kijken de toeschouwers elkaar lacherig en opgelucht aan. Maar wel op zo'n manier dat ze straks hun onderbroek gaan controleren voor de zekerheid.

Vingers in de oren en ogen dicht. Dat is typerend voor dit publiek. Aan veel mensen is van het gezicht af te lezen dat ze het mooi en intens vinden.

Dit is een optreden waar nog veel over nagepraat zal worden. Al is het alleen al door de permanente gehoorbeschadigingen die het publiek heeft opgelopen vandaag. Hoeveel decibel zal het geweest zijn? Het doet verder niets af aan de performance van Mogwai. Ze spelen erg strak en de lichtshow is perfect op de muziek afgestemd. Ze weten absoluut het hoge niveau van stage 2 vast te houden. Al is een uur meer dan genoeg. Hun show maakt in ieder geval veel meer indruk dan die in Paradiso afgelopen jaar. Maar dat hoef ik de lezers in Tilburg en omstreken niet te vertellen. Jullie hebben het concert immers thuis ook kunnen horen.