Franz Ferdinand, Best Kept Secret, Stage 1, zaterdag 21 juni 2014

Vlak na het derde album van Franz Ferdinand leek het klaar. Tonight werd over het algemeen slecht ontvangen, de band viel zo'n beetje uit elkaar. De verrassing was dan ook groot toen op het vierde album Right Thoughts, Right Words, Right Action uit 2013 opeens alles weer terug was. Briljante hooks, retestrakke tempowisselingen en het plezier, dat zo ver weg leek bij de derde, spat er aan alle kanten weer van af. 

Hoewel praktisch elk nummer op de set een ideaal hosnummer lijkt, is het weer vooral Can't Stop Feeling waarop er écht gedanst kan worden. De almaar uigerekte discogroove verandert het veld even in Studio 54, maar waar het nummer normaal een Donna Summer-tribute is, met tekstflarden van I Feel Love, is het vandaag de synth die de aandacht opeist. Een Giorgio Moroder-tribute dan maar.

Het leukste en meest zinloze feitje van de dag: het is volgende week precies honderd jaar geleden dat het eerste dominosteentje werd omgegooid dat uiteindelijk tot de Eerste Wereld Oorlog leidde. Op 28 juni 1914 werd er een Oostenrijkse troonopvolger dood geschoten. Inderdaad, de naamgever van de band. Franz Ferdinand.

Het lijkt bijna of iedereen heeft afgeteld tot Franz Ferdinand. Het veld staat voller dan vol, en vanaf het eerste nummer gaat het publiek vol mee. Nou ja, het hele publiek? Het nadeel vanavond, en misschien wel een beetje van heel Best Kept Secret, is dat alles zo ongelooflijk goed voor elkaar is, en dat dat gegeven ook bekend is. Dat levert dus ook een hoop mensen op die niet zo vaak naar festivals of concerten gaan. Leuk, hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Maar het zorgt er ook voor dat nogal wat chagrijnige bekken als vooraan spontane pitjes ontstaan en mensen een feestje bouwen. "Rot op, ik sta hier rustig te kijken." Met zo'n instelling was het concert van de Schotten waarschijnlijk een verschrikking. Want tot aan de laatste rijen is het publiek in totale feeststemming. Letterlijk met confetti en ballonnen, zoals het een goed feestje betaamt.

Je kunt ze voor alle feesten en partijen boeken: Franz Ferdinand is de ideale sfeermaker, en dus de perfecte headliner. In een moordend tempo worden de hits op het publiek afgevuurd, terwijl frontman Alex Kapranos bijna alle poses uit het grote rockhandboek lijkt af te vinken. Op de versterkers klimmen? Check. Solo met gitaar boven het hoofd? Check. Klein splitje in de lucht? Check. En dankzij zijn zichtbare plezier komt hij met alles weg. En dat de band ongelooflijk strak speelt, alle tempowissselingen perfect uit de verf komen, het een prachtige zomeravond is en het publiek in opperbeste stemming is, werkt natuurlijk ook mee. Dit is zoals de ideale zaterdagavond op een festival moet eindigen. Het enige dat nog ontbreekt is vuurwerk, maar dat kunnen we er vandaag ook best zelf bij denken.