Niet alleen verrassend, maar ook verrassend goed: de Beastie Boys-versie van Input Source Select die De Staat vorige maand voor het eerst live bij Giel deed. Vooral Rocco Hueting toonde zich meteen al een begenadigd old-school rapper. Torre Florim en Jop van Summeren moesten er net iets meer inkomen, maar bij De Wereld Draait Door ging het al een stuk soepeler en live bij de Song van het Jaar gaven ze de meest overtuigende uitvoering van het nummer tot nu toe. “De oorspronkelijke versie van Input Source Select is ook zwaar door hiphop geïnspireerd, maar dat hoor je misschien niet meer zo. Wij dachten: als het zo duidelijk Beastie Boys en A Tribe Called Quest is, laten we het dan ook ECHT op die manier doen”, zei Florim in The Bigger Picture over Vinticious Versions.
3voor12 bespreekt Album van de Week (51): De Staat
Van hiphop tot reggae tot pop-noir, maar nog steeds vintage De Staat
“Dit moeten jullie vaker doen jongens!” zei Giel tegen De Staat nadat de band net voor de eerste keer Input Source Select in de ‘vinticious’ hiphopversie gespeeld had. Er kamen een hoop reacties binnen in de trant van: normaal vind ik het niks, maar dit is wel tof. En ze deden het vaker: de band bracht afgelopen vrijdag nog een paar frisse nieuwe versies van bestaande nummers naar onze Song van het Jaar-show in de Tolhuistuin. En die vielen erg lekker: deze week is de Vinticous Versions EP Album van de Week bij 3voor12.
Natuurlijk heeft De Staat vaker in kleine setting gespeeld, vooral tijdens instores in platenzaken en dergelijke. Maar bijvoorbeeld ook vorig jaar op Plato Planet in De Oosterpoort, Groningen. Florim gaf zelf al aan niet goed te zijn in rustige, akoestische versies van de nummers: vandaar dat de band elektrische gitaren en kleine versterkertjes meeneemt. Ook dat ging met veel nummers van het eerste album Wait For Evolution destijds nog niet heel lekker. Tracks als Habibi zijn meer collages van opeengestapelde geluidslagen dan echte liedjes met akkoorden, coupletjes en een refreintje. Als er dan een paar van die lagen wegvielen in een kleinere versie van het nummer, bleef er eigenlijk weinig over.
Het is dan ook geen wonder dat het grootste deel van de nummers op Vinticious Versions van de laatste plaat I_CON komen: meer dan ooit speelt de Nijmeegse band –verstopt onder alle madness – daarop traditionele nummers met kop en staart. Daarom werken ze zo goed in fris ‘vinticious’ jasje: ook met een totaal ander arrangement blijven de onderliggende songs overeind. En de invloeden van de band, die zoals Florim zei, normaal “in de nummers verborgen zaten” komen veel meer tot uitdrukking, omdat ze in de productie nu juist expliciet naar voren zijn geschoven. Input Source Select was al een door hiphop geïnspireerd nummer, maar nu is het ineens ook een raptrack.
Wat horen we in de andere nummers? Get It Together krijgt een Balkan-feel, Build That Buy That blijkt het ook goed te doen als ouderwetse bluessong met een centrale rol voor de blaasinstrumenten. All is Dull krijgt een Jamaica-vibe mee. De grootste transformatie is evenwel te horen in Down Town: van schreeuwerige rocker naar een soort pop-noirtrack met bromzang à la oude vos Leonard Cohen. Inclusief geheel bijpassende en net zo donkere animatievideoclip in Tarantino-stijl. Het ‘I am the king of Down Town’ in de tekst komt eigenlijk veel beter tot uitdrukking dan in het origineel.
Dat geldt niet voor alle nummers: Devil’s Blood is in de nieuwe versie wat saai en ook oudjes Sweatshop en Wait For Evolution blijven achter bij hun oorspronkelijke rockuitvoeringen. Maar niettemin levert De Staat met Vinticious Versions een slimme - de impact van I_CON was net een beetje uitgewerkt - en originele release af. Knap dat een band met zo’n specifiek geluid als De Staat ook met totaal andere arrangementen compleet zichzelf blijft. Zoals Florim zelf zei: “Ik ben gewoon niet die dude die bij het kampvuur Wonderwall gaat zitten spelen.”