Jarenlang volgde Ásgeir Trausti een vast ritueel. Eerst naar school, dan naar speerwerptraining, en vervolgens oefenen met zijn band. Zo vaak als hij maar kon, liefst elke dag, zes uur lang oefenen in de garage. Een Spartaanse levensopvatting, maar wel een waarbij geen van de belangrijkste peilers - lichaam en geest - tekort gedaan werd, en die hem populair maakte bij de meisjes. "Ik heb dit altijd zo gedaan", vertelt Ásgeir Trausti. "Het was inderdaad een soort ritueel, ik dacht er niet bij na, en er was toch niets anders te doen. Als het met het sporten tegenzat, kon ik me volledig op de muziek storten, en andersom ook."
Ásgeir: IJslands zondagskind gebruikt de talenknobbel van John Grant
"In mijn dorp woonden vooral gepensioneerden, maar ik had mijn hobby's"
Bijna dertigduizend exemplaren van zijn debuutalbum verkocht de 21-jarige IJslander Ásgeir Trausti. Dat aantal klinkt pas serieus indrukwekkend als je erbij bedenkt dat het land maar 300.000 inwoners telt. Een overweldigend succes, dat nu een internationaal vervolg moet krijgen. In het Engels welteverstaan, geschreven door zijn vader, vertaald door John Grant.
Speerwerpen of muziek?
Het duurde lang voor Ásgeir koos tussen de twee - sport of muziek. Hij trainde met Gudmundur Hólmar Jónsson, een ervaren speerwerper die meedoet op het internationale podium. "Ik keek altijd erg naar hem op, en wilde hem leren kennen. In de loop der jaren werd hij een soort grote broer voor me. Ik begon met atletiek in de brede zin, hardlopen, verspringen, etcetera, maar ik heb me gespecialiseerd in alleen speerwerpen. Ik was er best goed in, er staan nog steeds een paar records op mijn naam. Al is een of andere eikel ze momenteel een voor een van me af aan het pakken. Gudmundur speelde uiteindelijk ook een belangrijke rol bij mijn muziek. Ik liet hem demo's horen die ik had gemaakt. Toen hij zei dat ik er iets mee moest doen, heb ik meteen de volgende dag een studio geregeld."
Het werd helemaal makkelijk toen Ásgeir geblesseerd raakte met sporten en zijn eerste single Sumargestur meteen een hit werd. Dat dankt hij dan weer aan een andere oudere IJslander die hem een zetje de goede kant op gaf. Guðmundur Kristinn Jónsson - de producer van Ásgeir - is namelijk ook een gevierd talkshowhost in IJsland, en hij presenteerde de jonge zanger aan zo'n beetje de hele natie. "Het was dankzij Gudmundur makkelijker om binnen te komen", zegt Ásgeir erover. "En het werd mijn doorbraak. Vanaf dat moment was alles in beweging."
Vikingentijd
De zanger woont momenteel in hoofdstad Reykjavik, maar hij bracht het grootste deel van zijn jeugd door in Laugarbakki, zo'n 2,5 uur rijden verderop. Niet heel ver van de bewoonde wereld dus, maar als je vanuit daar naar het noord-westen rijdt in plaats van naar het zuiden, zit je direct in de West-Fjorden, een onherbergzaam gebied waar het ijs de aarde letterlijk toegetakeld heeft. In Laugarbakki zelf wonen amper veertig mensen. Laugar betekent waterbron, bakki is de oever ervan. "Een naam die stamt uit de vikingentijd. De warmtebronnen bevinden zich hoog in de bergen, ik ben er eerlijk gezegd nooit geweest. In Laugarbakki wonen voornamelijk gepensioneerden. Ik heb heel wat tijd in mijn eentje doorgebracht, maar ik had alles wat ik nodig had: mijn hobby's. En er is een school met vijftien leerlingen, waar mijn vader en moeder les gaven."
Die vader speelt een sleutelrol in de carrière van Ásgeir. Opvallend: hij is meer dan vijftig jaar ouder dan zijn zoon, en dus inmiddels ruimschoots met pensioen. Ásgeir heeft vijf oudere broers en zussen, waarvan er vier een andere moeder hebben. "Mijn oudste broer is 27 jaar ouder dan ik. Mijn vader begon me IJslandse les te geven toen ik een jaar of zes was. Hij had er toen al bijna veertig jaar op zitten, en volgens mij had ie er niet zo veel zin meer in. Ik vond het niet gek om bij hem in de klas te zitten, het was nu eenmaal zo, ik zette er geen vraagtekens bij. Mijn vader heeft zijn hele leven gedichten geschreven, en toen ik een beetje liep te klooien met semi-Engelse teksten bij mijn liedjes, heeft hij aangeboden voor me te schrijven. Hij schreef ook al teksten voor Hjálma, de band van mijn broer."
De talenknobbel van John Grant
Veel songs gaan over de natuur, en vooral over het mysterie ervan, een haast onvermijdelijke thematiek in een zo door de grillen van de aarde gedomineerd land als IJsland. Ásgeir heeft het over de enorme aantrekkingskracht van de ruimte in het land zonder bomen, en over de enorme veranderlijkheid. "Het ene moment is het warm, het andere ineens ijskoud." Een uitzondering is single King and Cross, die alleen al in zijn titel verwijst naar religieuze en seculiere machten. "Maar volgens mijn vader kan het ook over een drugsdealer gaan. Van de meeste songs kun je niet precies zeggen wat het onderwerp is, en ik houd me daar ook niet te veel mee bezig. Ik heb zelf een idee waar het over gaat, net zoals de lezer dat zal hebben, en dat is genoeg."
"Het was vanaf het begin al het idee om een Engelse versie te maken, het succes van het origineel heeft daar niets aan veranderd", zegt Ásgeir, die terecht kwam bij John Grant, een nogal eigenzinnige Amerikaan met een talenknobbel. Grant werd een paar jaar geleden bekend toen Midlake hem onder hun hoede nam in Texas, maar sindsdien woonde hij alweer in Duitsland en - inderdaad - Reykjavik. Zijn achtergrond - homoseksueel in streng-religieus dorpje in Colorado - staat volledig haaks op de grote tevredenheid die Ásgeir uitstraalt over zijn roots. "Nou en of, hij heeft een diep verhaal, ongelofelijk. John woonde in Rekjavik, zijn band bestaat momenteel ook volledig uit IJslanders. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord, maar inmiddels houd ik intens van zijn muziek. En zijn taalgevoel is inderdaad bizar. Hij spreekt Russisch, Duits, en na een jaar ook vloeiend IJslands."
Misschien is dat wel het geheim van Ásgeir Trausti. Hij is nog heel jong, en dat merk je aan alles als je met hem praat. Hij lijkt vooral op intuïtie te werken, en die intuïtie brengt hem voortdurend bij ervaren mensen die hem verder kunnen helpen, zowel creatief als zakelijk. Vergis je niet: er zit een stevig team om Ásgeir heen, want deze release buiten IJsland mag niet mislukken. Misschien hoor je af en toe zijn Amerikaanse invloeden nog wat te nadrukkelijk doorsijpelen - Bon Iver met name - maar de manier waarop hij vertelt over zijn prille liefde voor elektronische muziek is dan weer ontroerend. "Ik begon te luisteren naar James Blake, Gold Panda, Baths en Mount Kimbie, maar ik wist er weinig van. In de studio stonden allerlei elektronische instrumenten, ik moest ze allemaal uitproberen en ik heb er zo veel mogelijk gebruikt in de plaat."
En nu moet het dus gaan gebeuren buiten het eiland. Hoewel de platenmaatschappij nog een beetje aarzelt over de timing lijkt de bal nu al te rollen. Half november is Ásgeir in Nederland voor shows in Den Haag (Paard), Amsterdam (Melkweg) en Tilburg (013).