De vorige Ponoka-plaat verscheen als soundtrack bij De Giers debuutroman. De Gier was na het verschijnen van het vorige album direct begonnen met het schrijven aan een nieuwe roman, totdat zijn vader ziek werd en veel over de periode in Ponoka sprak. "Hij was aan het einde van zijn leven veel bezig met de periode dat wij in Canada woonden. We gingen halverwege de jaren tachtig met de hele familie het avontuur zoeken in Canada. Mijn vader werd daar boer op het boerenbedrijf van zijn broer. We zijn na vijf jaar weer teruggekeerd naar Nederland. Hij zag het avontuur als een grote vergissing, onder meer omdat hij na deze periode nooit meer leuk werk heeft gevonden. Aan het eind van zijn leven wilde hij graag van zijn kinderen weten hoe wij het daar hadden gehad." In 2011 stierf zijn vader.

"Nadat hij overleed bleef ik denken hoe ik zelf terugdacht aan die tijd. Ik was nog een kind, groeide op met mijn neefjes en vond het allemaal hartstikke leuk. In alles wat ik begon te schrijven kwam deze thematiek naar voren. Toen dacht ik: laat ik het dan maar meteen goed aanpakken. Met Lost in Ponoka wil ik het bijzondere van die plek laten zien, met alle leuke, mooie maar ook vreselijke aspecten ervan. De plaat is symbolisch voor de plek die mijn vader niet kon vinden."

Het Canadese dorp
De Gier benaderde zijn zus om een fotoreportage van het dorp te maken. Zij is in Canada gebleven om aan de kunstacademie in Vancouver te studeren. Hij stuurde diverse mailtjes naar familieleden om naar anekdotes uit die tijd te vragen. Er kwamen lappen tekst terug met enorme mooie verhalen, waar De Gier inspiratie uit kon putten: "Het is eigenlijk een hele grappige streek, er wonen veel Nederlanders waardoor er een mix is ontstaan tussen de Canadese en Nederlandse cultuur. Het dorp heeft maar een paar duizend inwoners, maar er ligt ook een Indianenreservaat, een plek met veel dinosaurusopgravingen en in de buurt is het grootste overdekte winkelcentrum ter wereld. Ik vond het een mooie tijd, maar ik zou er nooit meer willen wonen. Het is een heel suf dorp waar ik niet naar terug hoef. Dat ik mijn band zo heb genoemd, is ook voor een deel ironisch bedoeld."

De uitgave wordt een boek met tien verhalen, met achterin de cd met tien liedjes. "Die verhalen komen allemaal vanuit mijn kinderperspectief en die foto's staan daar eigenlijk weer los van, de liedjes zijn vooral fictieve verhalen over personages die in het dorp leven."

Americana Sound
Na het vorige Ponoka-album zijn drie bandleden gestopt. "De vaste formatie bestaat nog uit Theo Nap, Jon van Til en mij. Op deze plaat doen drummer Bart Reinders en gitarist/banjospeler Pim van de Werken (beiden van onder andere Eins Zwie Orchestra) mee als sessiemuzikanten. Mevrouw Tamara, die vooral bekend is geworden door het programma De Beste Singersongwriter van Nederland, wilde ook met ons meezingen op de plaat. We hebben ook nog een pedalsteel gitarist gevonden: Jaromir Fernig. Het wild-west-thema van het boek zit ook wel een beetje in de muziek, al met al een americana-sound." De optredens van Ponoka blijven op een laag pitje staan. "Ik heb een vaste baan en een gezin en ben momenteel ook met een roman bezig, dus dertig keer per jaar ga ik niet meer met Ponoka optreden. Rond de release van het boek willen we ongeveer vijf optredens programmeren, in het theater waarbij ook verhalen worden voorgelezen. Het wordt wel meer dan gewoon een concert."

Het project is nu bijna klaar voor release, en de vormgeving is zojuist afgemaakt. Lost in Ponoka moet in september uitkomen. "Het is wel veel werk geweest om drie dingen met elkaar te combineren. We zijn in totaal wel een jaar in de studio bezig geweest. "