Traumahelikopter tourverslag VS: stacaravans, nieuwe tatoeages en dive bars

Fotograaf Nick Helderman reisde met garagepunktrio door de VS

Nick Helderman ,

Slapen op matjes, een nieuwe tatoeage zetten en vooral vuig en veel spelen: garagepunktrio Traumahelikopter uit Groningen-Noord stak de oceaan over nadat hun debuutalbum in de VS uitkwam op cassette (!), op Burger Records, een klein maar invloedrijk Do It Yourself- label uit Fullerton, Californië. Met deze cassette als excuus trok de band vorige maand mee met de grote stroom bands die na het grote SXSW-festival in Austin, Texas verder richting de Amerikaanse westkust tourden. Traumahelikopter stond niet op het officiële SXSW-programma en heeft geen agent in de VS, maar partycrashte het festival en deed toch vijftien shows in twee weken. Fotograaf Nick Helderman trok mee met de doe-het-zelftour, van Austin tot Los Angeles.

Op zondag 17 maart, de dag na SXSW, spreken we in Austin af bij het huis van de band Scorpion Child, waar Traumahelikopter (zanger/gitarist Mark Lada, drummer Roel van Berlot, gitarist Daan van Dalen en manager Frank Kimenai) de hele week heeft gelogeerd. Austin stroomt weer leeg. Wij hoeven maar een kort stukje te rijden vandaag: naar San Antonio, zo’n twee uur van Austin. Op de satellietradio in de auto luisteren we naar Classic Rock, Elvis Presley-themazenders en Outlaw Country.

In San Antonio speelt Traumahelikopter twee shows en we slapen bij een vriendin van een vriendin van Frank. De eerste show is in een dive bar op een Burger Records-feestje. Er spelen ongeveer twintig bands, die vandaag allemaal uit Austin zijn vertrokken. Ik zou willen zeggen dat ik Traumahelikopter wel eens beter heb gezien, maar ik heb ze nog nooit eerder gezien. Het is een korte show met matig geluid.
De show ’s avonds is een heel ander verhaal. Onze hostess, Suzy Bravo, heeft Traumahelikopter in het voorprogramma van haar eigen band geboekt, en haar soul-act trekt heel wat vaste barklanten aan die zin hebben in een feestje. Het is tenslotte ook St. Patrick’s Day.

De volgende dag een rit van acht uur naar El Paso. Geen show in El Paso, wel een feestje. So! Sick Fest!! vindt plaats in de stad met vier podia verdeeld over twee zalen die tegenover elkaar liggen. Traumahelikopter zou er misschien spelen, maar er is geen plek meer in de line-up. We gaan er met z’n vijven naartoe en zien er ’s avonds Audacity, Nü Sensae en The Spits.
El Paso grenst aan Mexico en de rivier de Rio Grande scheidt de stad van het Mexicaanse broertje Ciudad Juarez. Veel Mexicaanse kids zijn speciaal voor hun favoriete bands de grens over gekomen.
 

De weg van El Paso naar Tucson, Arizona verandert langzaam in de woestijn waar we allemaal zo naar uitkeken. Hopend op ratelslangen en armadillo’s stoppen we onderweg een paar keer voor een kleine wandeling, maar de enige vondst is een camper die exact lijkt op die uit het eerste seizoen van Breaking Bad.
We logeren bij een vrouw in huis in een buitenwijk van Tucson. ’s Avonds speelt de band in de District Tavern samen met vier andere bands waaronder de Anomalys uit Amsterdam. Gezellig. ’s Avonds valt er een gozer door het raam bij de buren. Bloedend komt hij vervolgens de bar in om zijn telefoon te zoeken en wordt uiteindelijk voor het podium door agenten op de grond gedwongen, terwijl de Nightmare Boyzzz wat onzeker staan te wachten om met hun set te beginnen.

De Anomalys tippen ons een cactusbos net buiten de stad en omdat er geen show op de agenda staat de volgende dag, besluiten we om op verkenning uit te gaan. De cactussen langs de weg zijn reusachtig. We zijn slechts veertig meter van onze auto maar het voelt al alsof we in the middle of nowhere verdwaald zijn en het duurt niet lang of de Bear Grylls-grappen vliegen in het rond.

Stacaravancamping ‘Safari Park’ in Palm Springs, Californië wordt gerund door Kelly Dunne, een excentrieke man die ooit als ‘Mister Happy’ voor onder anderen Depeche Mode werkte. Het was zijn taak om kleine akkefietjes rond de band snel op te lossen en iedereen blij te houden. Hij is ook een kennis van de ouders van Daan, dat komt goed uit. Wij logeren bij hem op weg van Tucson naar Fullerton. Kelley maakt zijn bijnaam meer dan waar. Heel even verandert de tour in een snoepreisje.

‘Burger Records, making rare to well-done records and tapes since 2007.’ Lee Rickard en Sean Bohrman begonnen zes jaar geleden een platenlabel in Fullerton, Californië en twee jaar later ook een platenzaak. Het label staat bekend om zijn cassettes van bands als Black Lips, King Tuff en Audacity. Uitgenodigd door Mark kwam Rickard in januari een kijkje nemen in Groningen, waarna hij besloot om Traumahelikopter in de VS op cassette uit te brengen.

L.A. baby! Traumahelikopter zou twee shows spelen op het Burgerama II Festival in Santa Ana, maar helaas was er ook hier zo last minute geen plek meer. We hebben dus twee dagen vrij in Los Angeles en we maken er maar het beste van. Frank is intussen ziek geworden en blijft brak achter op de bank terwijl wij ons opsplitsen om eens stevig in het zadel te kruipen.

Als we niet in het zadel zitten (lees: aan de tap hangen), verdoen we onze tijd met een heleboel sightseeing. Hollywood Boulevard, Joey Ramone’s graf, de Hollywood Hills, en natuurlijk ’s werelds grootste indie platenzaak Amoebe staan allemaal op het lijstje.

De Tower Bar in San Diego is al sinds 1932 een landmark in de omgeving. Oorspronkelijk geopend als drive-in sodabar, later omgetoverd tot regulier café. Traumahelikopter speelt hier de laatste show van de tour, op een Burger Records-feestje. Bij aankomst moeten we meteen uitladen en de band het podium op. Hoewel het nog vroeg is en de zaal niet helemaal vol, is het optreden toch overtuigend. Het doet me goed om een band te zien die met minimale middelen toch keer op keer een solide show kan neerzetten. Op elk tijdstip van de dag, op elke mogelijke locatie.

’s Avonds haakt iedereen vroeg af. De reis zit erop en we zijn allemaal ziek. Voordat we de volgende dag naar huis vliegen, vereeuwigt Mark het motto van de band, ‘In het zadel’, nog even op zijn been. Een cadeautje van onze gastheer in San Diego, die tattoo-artiest is.