Ondanks het feit dat ze momenteel meer tegen- dan voorstanders lijkt te hebben, gaan haar fans voor haar door het vuur. Vooraan tegen het hek gaat het vandaag dan ook harder los dan bij welke andere act ook. Sowieso puilt de Gashouder uit: iedereen lijkt wel een glimp van La Banks op te willen vangen.  Maar de muziek, daar gaat het immers om. Die is voor een kwaliteitsfestival als Pitch onder de maat en te plat. Toegift ‘Yung Rapunxel’ en ‘Liquorice’ (geproduceerd door Lone) zijn de hoogtepunten in een set die voor de rest via cumbia naar trap naar moombahton naar bigroom house naar hiphop naar dubstep gaat. Het is van alles wat maar tegelijkertijd helemaal niks. Het is helemaal niet erg en zelfs prijzenswaardig als je in staat bent als artiest om genres te combineren, maar bij Banks vraag je jezelf constant af wat ze nou is. Wat ze nou wil. Behalve alle aandacht, zo blijkt wel uit het weinig aan de verbeelding over latende pakje dat ze vandaag draagt. En de dansers die ze bij zich heeft. Het eerder genoemde Harlem Shake wordt overigens gemixt met Born Slippy, om maar even aan te geven dat weinig haar te gek is. Maar wij kunnen haar niet volgen. 

Na Banks is het hollen naar Jets. De naam van dit duo zegt je misschien niet zo heel veel, maar los ken je ze wellicht als Jimmy Edgar en Machinedrum. Na een vriendschap die lang terug gaat, besloten de twee –nu ze allebei in Berlijn wonen- om eens wat samen te gaan doen. Dat werd Jets, die vandaag voor de eerste keer op Nederlandse bodem draaien. Onder hun eigen naam zouden ze vast meer publiek trekken dan nu samen, want het Transformatiehuis is lang niet vol. De afwezigen missen wat, want Jets blijkt een schot in de roos. Neem de electro en Franse house van Jimmy Edgar, combineer dit met de bass en Baltimore club van Machinedrum en laat hier (Berlijnse) techno genereus doorheen sijpelen. Het resultaat is Jets: een zeer divers en fris geluid waarin alle eerder genoemde stijlen aanwezig zijn maar elkaar niet in de weg zitten (leest u mee, Azealia Banks?). Dankzij de drukke tourschema’s van beide artiesten zullen ze hoogstwaarschijnlijk niet heel vaak in Nederland te zien zijn, maar laten we vooral hopen dat deze samenwerking wordt voortgezet, want dit smaakte zeker naar meer.

Hudson Mohawke’s ster is rijzende, en de top lijkt vooralsnog niet in zicht. Eerder kwam al het nieuws naar buiten dat Kanye West ‘R U Ready’ van hem had gekocht, een beat die Hudmo samen met Lunice als TNGHT maakte. Recentelijk bleek dat Hudson voor twee tracks op Yeezus productiecredits krijgt, maar zijn vingerafdrukken zitten over het gehele album. Vandaag draait hij een dj-set, en dat is toch net even anders dan een liveset. Zo draait hij veel hiphop: er komen vijf tracks van Yeezus voorbij (waarvan klapper Blood on the Leaves logischerwijs een rewind meekrijgt), maar verder draait Hudmo ook Ludacris en Darq E Freaker met Danny Brown. Toch wil het publiek hier vooral kapot gaan, en dat gaat het beste op de TNGHT-tracks. Goooo, Bugg’n en uiteraard Higher Ground zijn vanavond de hits, terwijl ook Hudmo’s eigen nieuwe Chimes en oudje Cbat het publiek aan het dansen krijgen. De verse TNGHT-track Acrylics is om zo thuis op de bank te luisteren erg plat lomp, maar in een volle Gashouder uiterst effectief. Je blijft je trouwens afvragen hoe het mogelijk is dat een ex- UK DMC finalist (wat Hudmo op zijn 15^e was) zijn platen vanavond zo slordig aan elkaar mixt. Nee, een dj-set is niet alles: laat Hudson Mohawke de volgende keer maar weer live aantreden. Want vooral op zijn eigen producties ging het publiek hard vanavond.