GEZIEN
Tim Vantol, Noorderslag 2013, De Kelder, zaterdag 12 januari 2013

MUZIEK
Is het je wel eens overkomen? Laat in de nacht beland je bij een kampvuur - niet op een festival, eerder op vakantie in Terschelling - waar een punkrocker de héle tijd Good Riddance van Green Day naspeelt. Of beter nog: Bruce Springsteen-liedjes, maar dan met zo'n korrelige punk-strot. Tim Vantol ís die jongen. Eerder zat hij in de energieke punkband Antillectual, tegenwoordig gooit hij het over een heel andere - akoestische - boeg.

PLUS
Tim Vantol is een zanger met bezieling, zeker in de liedjes die hij over zijn oma en opa zingt, of in die ballad over het geloof: "Zelf geloof ik niet, maar toch vind ik het een mooi ding." En hij is nog authentiek ook! Hij heeft zelfs een heuse tatoeage. Geen grote, maar toch.

MIN
Oké, en nu serieus: wat een overdreven vervelende kreun heeft Vantol. In punkmuziek vol gruizige gitaren valt dat niet zo snel op, maar op deze manier gaat het al héél gauw de strot uithangen. Sterker nog: je krijgt toch welhaast last van je eigen stembanden als je te lang naar Tim Vantol kijkt? Zeker omdat het voelt alsof hij een stemmetje opzet - tussendoor praat hij opeens met een beleefde zachte stem. En dan ontbreekt het hem ook nog eens aan memorable liedjes.

CONCLUSIE
Tim Vantol is te lief voor deze wereld. Hij speelt vast een paar leuke voorprogramma's door deze show op Noorderslag - hoewel de zaal al gauw leegliep - en zakt daarna al gauw weer weg in de vergetelheid. Lieve Tim, ga maar gauw weer in een punkband zingen.

CIJFER
3,5