CONCERT:
Temples, Best Kept Secret, Stage 2, zondag 23 juni 2013
MUZIEK:
Jengelende, twaalfsnarige gitaren, een onheilspellend Hammond-orgeltje en af en toe een tamboerijn om het af te maken. Temples zou gemakkelijk een obscuur hippiebandje uit de jaren 60 kunnen zijn. Maar nee, deze gasten brachten vorig jaar pas hun eerste single uit. Ze klinken een beetje als Jefferson Airplane, maar dan zonder zangeres, en hier en daar zijn ook de invloeden van the Beatles duidelijk merkbaar.
PLUS:
De band timmert hard aan de weg, en dat is te merken in deze set. Het zijn namelijk vooral de nieuwe nummers waarmee ze de juiste sfeer neer weten te zetten. Met de laatste single Colours To Life, die al vrij vroeg in de set gespeeld wordt, zorgen ze voor een fijne bak psychedelica. Maar uiteindelijk zijn het vooral de rock 'n’ roll-achtige nummers met iets minder orgel die echt aanslaan. Met Keeping It Up en Shelter Song weten ze tegen het einde het publiek echt voor zich te winnen. Zonder meer is dit het beste dat de band te bieden heeft.
MIN:
De band lijkt een beetje op zoek naar een goede balans. Het eerder genoemde orgeltje overstemt hier en daar de gitaren en de frontman lijkt heel erg op zoek te zijn naar de juiste sound. Vooral richting het einde van de set staat hij constant te rommelen met zijn pedalen. Ook is de band een beetje schuw. De bassist kondigt hier en daar haastig wat nummers aan en that’s it. De frontman is vooral in zichzelf gekeerd en maakt nauwelijks contact met het publiek.
CONCLUSIE:
Na iets meer dan een half uur, wat eigenlijk te kort is, wordt haastig bedankt (‘no really, thank you’) en zit het er weer op. Best Kept Secret lijkt voor de band eigenlijk vooral een opwarmertje. Ze hebben prima laten zien wat ze in huis hebben en het materiaal wordt goed ontvangen door het publiek. Daarom is het jammer dat ze net niet meer hun best hebben gedaan om er een complete show van te maken.
CIJFER:
7