#BKS13: Space Dimension Controller sleurt je langzaam door de jaren 80

Echt space werd het niet

Tekst: Paul Bijkerk, Foto's: Renee van der Hoff ,

De Ierse producer Jack Hamill alias Space Dimension Controller mag vanavond op Stage 3 de avond afsluiten. In een wat trage set sleept hij ons door de jaren 80 via disco naar house, met een paar kleine knipogen naar zware baslijnen in de deephouse. Na Best Kept Secret kunnen we hem omtoveren tot eighties dimension controller, echt space werd het niet.

CONCERT:
Space Dimension Controller, Best Kept Secret 2013, Stage 2, Vrijdag 21 juni 2013

MUZIEK:
De jonge producer Jack Hamill was pas 19 toen hij al erkenning voor zijn muziek kreeg. Zijn allereerste nummer maakte hij op zijn zestiende. Hij maakt muziek die in de lijn ligt van funk en disco uit de jaren 80 en de begindagen van housemuziek. Zijn werk doet denken aan elektronische soundscapes die je in scifi films als Bladerunner hoort en daarmee lijkt het zijn droom om met deze galactische funk ook om filmmuziek te maken. Hij schrijft eerst verhalen met karakters, waar hij vervolgens de verhalen in zijn muziek voor componeert. Een van die karakters is Mr. 8040. Begin deze maand verscheen van Space Dimension Controller het derde album: Welcome to Mikrosector-50. 

PLUS:
Hamill zet direct de toon met de jaren 80 discohit Last Night A DJ Saved My Life van Indeep. Langzaam gooit hij met diepe bassen de disco om naar de housejaren. De jaren 80 house wordt zelfs omlijst door samples van tv-series als Knightrider en Miami Vice. Na een kwartier begint hij iets meer spacey geluidjes te draaien. Hij zet zelfs een kleine stap naar het nu met een stukje van Todd Terjes Snooze 4 Love. De baslijnen worden langzaam steeds zwaarder. 

MIN:
Space Dimension Controller mist op tweederde van de set afwisseling. Het middenstuk is helaas 20 minuten lang zonder vocalen en dat is een te slome opbouw naar het house-gedeelte. Verder draait hij opvallend weinig eigen nummers, maar gaat hij voor herkenbare platen.  

CONCLUSIE:
Jammer dat Space Dimension Controller te gemakkelijk gaat voor toegankelijke jaren 80 house kneiters als Nasty Girl van Vanity 6. Waarom niet de scifi geluidjes en de galactische funk, die zo typerend zijn voor Space Dimension Controller? Net als aan het slot uiteindelijk nog wel een paar scifi geluiden voorbij laat komen slaat hij het weer dood door het over te laten gaan in Give It Up van KC & the Sunshineband. Het lijkt een wat al te gemakkelijk paardenmiddel om iedereen met een glimlach over het terrein te laten lopen. 

Cijfer:
5