#BKS13: Wolf Alice maakt live al volwassen indruk

Jonge band mist nog de liedjes

Tekst: Paul Bijkerk, Foto's: Imme Rindt ,

De 20-jarige singer-songwriter Ellie Roswell was het na de formatie van een folkduo zat om met Laura Marling vergeleken te worden. Ze besloot de grungekant op te gaan. Vanmiddag mag ze op Stage 2 met haar drie jongens laten zien hoe ze het folkimago van zich af heeft geschud.

CONCERT:
Wolf Alice, Best Kept Secret, Stage 3, zaterdag 22 juni 2013

MUZIEK:
Wolf Alice is vernoemd naar een kort fictief verhaal van Angela Carter over een opgroeiend meisje. De band begon als soloproject van folk singer-songwriter Ellie Roswel in 2010. Nadat ze met gitarist Joff Oddie een duo vormde wilde ze naast folk meer rauwere nummers maken en binnen korte tijd voegde ze nog twee andere bandleden toe. In 2012 brachten ze hun titelloze EP uit die direct door de BBC en NME werd opgepakt. Ze mochten mee touren in het voorprogramma van hun vrienden Peace. Dit jaar bracht de band al twee nieuwe singles uit: Fluffy en Bros. Wolf Alice is nog steeds bezig met het debuutalbum.

PLUS:
De vierkoppige band oogt jong. Frontvrouw of eigenlijk frontmeisje, is de fragiel ogende leadsinger-songwriter Roswell die begeleidt wordt door drie jongens met een babyface. In paars slobber sweatshirt gecombineerd met zwarte rok en Dr. Martins schoenen, oogt ze als een meisje-meisje, zo eentje die giechelend op zondag nog cupcakes met vriendinnen bakt en op een mooie zomerse dag nog bellenblazend door het park loopt. Wanneer zij de eerste tonen van haar optreden inzet, word je direct omvergeblazen door haar rauwe en overigens uitstekende gitaarspel. Hier staat een stoere rockchick die weet wat mooie gitaarriffs zijn.  De band combineert grunge, folk, pop en bij vlagen garagerock. Vooral het nummer Bros wordt zeer intens gespeeld, met een soort The XX-achtige harmonieuze samenzang met gitarist Jof Oddie, wordt het nummer langzaam van dromerige folkpop naar indierock getrokken.

MIN:
Vooral de nieuwe singles Bros en Fluffy stijgen boven het andere repertoire uit. Bij deze nummers leeft ook het publiek op. De rest wordt weliswaar stevig gespeeld maar, veel zijn we morgen alweer vergeten. 

CONCLUSIE:
Met de meisjeszang van Roswell en de rauwe grungerock heeft Wolf Alice een bijzondere combinatie te pakken. Live speelt de band strak: met de gitaarloopjes, de baslijnen plus het goede werk van de drummer barst de band van de energie. Toch jammer dat naast de twee laatste singles de rest van het repertoire niet echt blijft hangen. Wolf Alice moet blijven werken aan nieuw materiaal voor een album, want live wekken ze bij de Best Kept Secret-bezoekers de suggestie dat er veel meer in moeten zitten.  

CIJFER:
6,5