#BKS13: Local Natives worstelt met de zon

Amerikanen zo wisselvallig als de wolken

Atze de Vrieze ,

Gouden regel voor festivalrecensies: probeer het weer zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Maar bij Local Natives lijkt het wel alsof de wolken en de band haasje-over spelen.

CONCERT:
Local Natives, Best Kept Secret, stage 1, zondag 23 juni 2013

MUZIEK:
Het debuutalbum Gorilla Manor van Local Natives was een paar jaar terug een aangename mix van meerstemmige folk en ritmische indierock. Een soort van eigen niche, die de band veel aan het spelen bracht. Recent verscheen album nummer twee, Hummingbird. Het deed wat minder stof opwaaien, maar Local Natives heeft wel een groeiende live reputatie. Opvallend: de besnorde gitarist als de keurige geschoren toetsenist nemen om beurten de vocale leiding, de hele groep weet nu en dan de drumstokjes te hanteren.

PLUS:

Op de beste momenten leidt dat tot een energiek en verrassend goed gespeelde eigen sound. Liedjes als You & I en Airplane zijn sterk. Local Natives maakt sociaal bewogen liedjes zonder zeepkistgevoel. Licht op de maag voor de festivalweide.

MIN:
Alleen heeft de band niet genoeg klassemateriaal om een uur te boeien. In maart op SXSW wisten ze met een kortere set echt te imponeren, nu zakt de aandacht vaak weg. Met de stevige miezer die over hun publiek gutst weet de band zich ook geen raad. Een goede performer weet zelfs de elementen naar zijn hand te zetten, deze onopvallende jongens vechten met de zon.

CONCLUSIE:
Maar ze komen uiteindelijk wel boven. Een lach en een traan, een drup en een zonnestraal, dat is het optreden bij Local Natives. Bij vlagen geïnspireerd en sterk, soms ook saai en flets. Maar laten we vooral onthouden dat op het eind de zon in alle opzichten volledig doorbrak. Afsluiter Sun Hands is ronduit fantastisch: energiek schreeuwt de voltallige band over de stuwende arrangementen heen, het publiek antwoordt in stijl.

CIJFER:
7