CONCERT:
Damien Rice, Best Kept Secret Stage 1, zaterdag 22 juni 2013

MUZIEK:
Zes jaar moesten de fans van Damien Rice wachten sinds zijn laatste optreden op Nederlandse bodem, op Lowlands 2007. Zijn laatste album 9 dateert alweer van een jaar daarvoor. Het ging een tijdje niet zo goed met de Ier, maar vanavond staat hij hier in blakende vorm tijdens pas zijn tweede optreden van het kalenderjaar. De vraag is natuurlijk: speelt hij nieuw werk? Hij beloofde onlangs immers in vage termen dat ie daar aan werkt.

PLUS:
Helemaal in zijn eentje staat Damien Rice op het podium. Bijna in zijn eentje. Want ineens is daar een barman, die de zanger een goed glas rode wijn inschenkt. Rice is al even bezig aan een vertelling. Over een zekere avond, waarop hij een zekere dame ontmoette in een café. Ze dronken een glas - Rice illustreert het met een grote teug. Ze dronken nog een glas - Rice illustreert opnieuw. En als de lichten uit en aan knipperen om de laatste ronde aan te kondigen, moet Rice opnieuw een glas achterover slaan. "I like to be authentically drunk when I sing this", zegt Rice, voordat hij Cheers Darlin' inzet. De crux van het verhaal: de dame in kwestie, voor wie de charmante zanger als een blok viel, heeft al een geliefde. Je begrijpt: er moet nog een glas aan te pas komen. Authentically drunk, dat is ie zeker. Dat kun je je veroorloven als je zo weinig speelt. De vertolking die volgt is weergaloos, het ultieme festivalmoment en het liedje waarmee dit goede optreden echt magisch wordt. En dat terwijl in zo'n beetje elk nummer al bijzondere momenten zaten. De uithaal in het Franse deel van The Professor & La Fille Danse. Woman Like A Man, zo fel gespeeld dat Rice bijna zijn tong eraf beet. 9 Crimes op de vleugel er direct achteraan. En natuurlijk de voorbeeldig uitgespeelde publiekslieveling Volcano, waarbij het publiek geacht werd sneller en sneller mee te zingen. Tot slot is er The Blower's Daughter, waarbij mensen elkaar spontaan omarmen en zingen dat ze hun ogen niet van elkaar af kunnen houden.