CONCERT:
Savages, Best Kept Secret, Stage 2, zaterdag 22 juni 2013
MUZIEK:
Duistere Londense post-punkgroep rond de Franse frontvrouw Camille Berthomier (Jehnny Beth), die we nog kennen uit het Franse duo John & Jehn. Nu heeft ze zich omringd met drie geestverwante dames in het zwart. Zelf is ze een atypische frontvrouw, niet vanwege haar korte haar en hoge hakken, maar door haar bezeten performance met indringende blik en bijna Ian Curtis-achtige bewegingen. Eerste langspeler Silence Yourself verscheen in mei dit jaar.
#BKS13: Savages' sinistere safari
Londense postpunk-groep fascineert in uitpuilende Stage 3
De kleine tent puilt om middernacht zeldzaam uit. Niet omdat het weer regent, maar voor vier bijna volledig in het zwart geklede vrouwen uit Londen. Savages is de naam, en het gonst op het terrein dat je ze koste wat kost moet zien. Boodschap begrepen en zo probeert iedereen zich naar binnen te persen. Tot aan de heuvels en de eettentjes rond de tent staan mensen te springen.
PLUS:
We zagen Savages al uitblinken op ITGWO, London Calling en in het clubcircuit, maar vorige maand in Berlijn bleek al dat de band -met het uitstekende debuutalbum Silence Yourself net uit- nog wat stappen verder is en momenteel in topvorm verkeert. Camille Berthomier fascineert met haar wilde, soms ongecontroleerd ogende en duistere voorkomen. Zoals ze haast maniakaal beweegt, gaten in de lucht slaat en krijst, vermoed je een getormenteerde levensloop, een peilloze afgrond van misère. Ze steelt zeker niet alleen de show in de sterk ingespeelde band, waarin de ritmetandem excelleert. Drumster Fay Milton zorgt - met haar UK Garage achtergrond - voor een fenomenale dance-drive. Dat opzwepende van de donkere post-punk wordt nog versterkt door de onverwoestbare bassiste Ayse Hassan, het type dat continu die bass in yer face slapt. De deinende massa in de tent gaat met elk nummer harder springen, het is crowdsurf galore en allemaal met de vuisten in de lucht slaan.
MIN:
Die post-punk revival en de terugkeer van de dansbare retropop hadden we al even gehad toch? Never mind, dit is zo donker, ongezellig, scherp en gemeen uitgevoerd dat we wel meegevoerd moeten worden. In het begin lijkt Beth zich nog niet zo'n raad te weten met de overweldigende reacties; ze kijkt schrikachtig rond en beweegt nog even nerveus door terwijl de muziek al gestopt is.
CONCLUSIE:
Husbands (met de titel als messcherp mantra) en het nieuwe Don't Let The Fucker Get You Down (dat kaal met enkel een high-pitch baslijn opent en met een luide krijs eindigt) zijn de hoogtepunten in een set, die geen moment inzakt. Savages is op een missie en we willen allemaal mee op deze sinistere safari.
CIJFER:
8,5