Nooit van London Grammar gehoord? Schaam je niet: behalve de Disclosure-samenwerking en een uitstekende show op London Calling, heeft de band nog amper potten en pannen gebroken in ons koude kikkerlandje, maar daar zou zomaar verandering in kunnen komen nu het fijnzinnig-dramatische debuutalbum If You Wait eindelijk ook hier uitkomt. Even voorstellen: lichtend middelpunt van London Grammar is Hannah Reid, met een theatrale kreunstem waar Florence Welch zowaar jaloers op zou kunnen worden. Verder gitarist Dan Rothman (die solliciteert naar ruzie met The XX voor eenzelfde heerlijk simpele, ruimtelijke tokkellijntjes) en multi-instrumentalist Dot Major.
Op hun best overstijgen ze het kopiëren met gemak: albumopener Hey Now bijvoorbeeld, dat begint met zo'n roffelende snare op de achtergrond, een tokkelend gitaarlijntje en die vertwijfelende doch krachtige stem van Reid. Uiteindelijk stijgt de song op met dank aan diepe bassen van triphop anno 2013, niet alsof het van de vergrijsde grammofoonplaat van Portishead of Massive Attack komt, maar gelikter en waanzinnig geproduceerd.
Dat lijkt sowieso de succesformule van London Grammar: klein beginnen met een ingetogen pianolijntje of gitaartokkeltje om langzaam op te bouwen naar een dramatisch-extatisch hoogtepunt, iedere song weer. Ook in tracks als Wasting My Young Years, Metal & Dust, Kavinsky-cover Nightcall en Strong (met een puik bedje synthstrijkers!) werkt die opbouw uitstekend, maar af en toe schiet London Grammar ook behoorlijk mis. In Sights vraagt Reid wel érg dweperig "What are you afraid of?", en ook de knijperige pianoballad If You Wait is behoorlijk overbodig.
The Guardian riep If You Wait al uit tot het allereerste quarter-life-crisis-album, en gek is dat niet. Reid en de hare - zelf komen ze van de Notthingham University - zijn van de generatie studenten die geen zekerheid meer hebben op een goede baan en toekomst. Zelf noemt ze het "I'm wasting my young years", in het gelijknamige, uitstekende liedje. "It doesn't matter", zingt ze erachteraan. En even later: "I'm chasing old ideas, it doesn't matter." We kunnen het niet geheel met haar eens zijn: wie zo'n debuutplaat maakt, verdoet haar tijd allerminst.
3voor12 bespreekt Album van de Week (47): London Grammar
Vertwijfelend triphop-theaterspel brengt de buzz eindelijk naar Nederland
Als je de Britse journaille mag geloven, hing er rond weinig acts zo'n buzz als het triphoptrio London Grammar. Ze werden al gebombardeerd tot gedoodverfde winnaar van de Mercury Music Prize voordat het album überhaupt was verschenen en werkten mee aan albumsluitstuk Help Me Lose My Mind van doorbraak-van-het-jaar Disclosure. Vandaag komt debuutalbum If You Wait dan eindelijk uit in Nederland, een theatraal-dramatische plaat voor de quarterlifecrisis.