CONCERT
The Joy Formidable, London Calling, Paradiso Amsterdam, Grote Zaal, 2 november 2012

MUZIEK
Gedreven noiserock, shoegazenoise zonder te shoegazen en met een goede balans in venijn, melodie en groove gespeeld. Na een EP en de goede debuutplaat The Big Roar lieten ze op Eurosonic 2011 al een goede indruk achter. Inmiddels kunnen ze de set al voor de helft vullen met nieuw werk dat wat belooft.

PLUS
Dit trio is luid, wild, spannend om te horen én te zien, speelt superstrak, is gekomen om Paradiso te rocken en neemt met minder geen genoegen. Dat zie je, dat hoor je en dat ervaar je. Ze geven die hoekige noisy rocksongs bovendien een enorme drive mee; venijnig, rauw en ritmisch ijzersterk en groovend. Daar speelt die beestachtige drummer Matt Thomas een hoofdrol in. Bassist Rhydian Dafydd volgt hem als een tweeling en in Ritzy Bryan hebben ze de ideale frontvrouw: goede, krachtige stem, beweeglijk en de Welshe heeft veel uitstraling en lef (alleen dat accent...). Daarbij verstaan ze de kunst van het songsmeden, sterke albumtracks als Austere, Cradle en afsluiter Whirring komen in opwindende uitvoering voorbij. Je kunt zeggen dat er weinig rustpunten in de set zitten, maar er zit genoeg lucht in de opbouw van de nummers.

MIN
Het is allemaal wel professioneel geworden zeg. Hoeveel man en vooral hoeveel tijd heb je nodig om een soundcheck voor een bas, een gitaar en een bosje mics te doen? Het programma is al een kwartier uitgelopen en The Joy Formidable gooit daar rustig nog eens een kwartier op. Dat is lef hebben, evenals openen met een zeven minuten durend The Greatest Light Is The Greatest Shade, maar het Welshe trio durft dat en komt er mee weg. Niemand klaagt, integendeel: de grote zaal heeft er na veertig minuten nog lang geen genoeg van. Ok; Nederlanders bedanken met een welgemeend 'danke' is niet overdreven attent en wat is er eigenlijk met single A Heavy Abacus gebeurd?

CONCLUSIE
Dit is de wilde energie en opwindende noiserock die we van een Blood Red Shoes gewend waren, maar dan toch voller (met een extra bandlid) en nog een tikje overtuigender. The Joy Formidable stond al eens op London Calling 2009 en Eurosonic 2011, maar nooit eerder klonken ze zo dringend, noisden ze zo overtuigend en overtuigd van zichzelf. Je zou zo geloven dat ze die branie ook op hun volgende album Wolf's Law recht gaan doen. Nu nog een paar goede nummers op die plaat en de grotere festivalpodia wachten zonder twijfel.

CIJFER:
8,5