CONCERT
The Ting Tings, Pinkpop 3FM Stage, zaterdag 26 mei 2012

MUZIEK
Vier hits, keiharde hits stonden er op debuutalbum We Started Nothing (2008) van The Ting Tings. Het jaar erop was het Engelse duo dan ook een van de hits van Pinkpop. Het verhaal van de band is bijzonder: Katie White en Jules de Martino stonden op het punt hun mislukte muzikantenbestaan te beëindigen en een day job te zoeken. Katie faalde met girlpowergroup Technical Knock Out en Jules met enkele indiebandjes. In een laatste poging tot die doorbraak begonnen ze The Ting Tings. Geen baanbrekende act, geen vernieuwende muziek, simpelweg slimme synthpop met girlband- en elektrorockelementen. Na een jarenlange non-stop wereldtour werd het tijd voor de onvermijdelijke tweede plaat. Naar verluidt verging ze dat een beetje als The Klaxons of bijvoorbeeld MGMT: heel veel gezoek en gegooi, het wegkieperen van een album en vervolgens de release van die 'moeilijke tweede'.

PLUS
Great DJ, Fruit Machine, Shut Up and Let Me Go en That's Not My Name zijn de hits van het vier jaar oude debuut, vandaag krijgen we We Walk er gratis bij. De nummers werken nog steeds en zorgen voor een groot feest op de weide; directe herkenning, dansjes en handen in de lucht. Bij de nieuwe nummers is het stil, maar dat duurt amper drie minuten en dan kunnen we weer door.

MIN
Wat is die tweede plaat, Sounds from Nowheresville, een ongelofelijk drama. Tijdens de set laat de band zelf zien wat er onderweg is gebeurd. In 2010 kwam single 'Hands' uit. De band sloeg een compleet andere weg in met electrohouse geproduceerd door Calvin Harris. Na een half uur minimalistisch surrealisme loopt drummer Jules naar voren en slingert het synthbeest aan. Tien minuten lang knalt een Goose-achtige track over de weide om af te sluiten met twee van de vier oude hits. Er zit geen lijn in de set. Jules zit klem achter zijn drumstel wanneer hij zingt, gitaar speelt of een drumcomputer zijn werk laat doen. Katie blijft een paspop die drukker is met haar kapsel dan met losgaan. Ze zou in de afgelopen drie jaar geleerd te hebben gitaar te spelen, maar het blijkt grotendeels luchtgitaarspel.

CONCLUSIE
Op een metaniveau is The Ting Tings ergens wel heel grappig: twee mislukte muzikanten die elkaar vinden en twee platen maken met titels We Started Nothing en Sounds from Nowheresville. Dan kun je ze in ieder geval nooit kwalijk nemen enige pretenties te hebben of een verhaal om zich heen te verzinnen. Maar vier jaar is wel erg lang voor dit grapje en we staan niet in het Stedelijk maar op een popfestival. Nu zien we gewoon een dertigjarige en een veertigplusser verkleed als tieners een heleboel matige ideeën inpakken in vier jaar oude hits. De hits van The Cure, Linkin Park en Bruce Springsteen zijn toch ook hartstikke oud? Klopt, maar zij hoeven die waarschijnlijk niet te gebruiken als jus over de gortdroge puree. En wat zijn tracks als 'Give it Back' en 'Guggenheim' een partij surrealistisch slechte puree. Dat presentator Giel Beelen per ongeluk Ben Howard in plaats van The Ting Tings aankondigde is na het optreden niet eens zo raar meer. De band weet zelf ook niet meer wie het is, waar de kracht van het debuut lag en hoe het de wereld bestormde. Nee, The Ting Tings zien we ditmaal niet over nog eens drie jaar terug.

CIJFER
6