CONCERT
Anouk, Pinkpop Mainstage, zaterdag 23 mei 2012

MUZIEK
Die oerhit is nog altijd de blauwdruk voor alles wat Anouk doet: rauwe, open popsongs over de bumpy road die haar leven is. Het constante aantrekken en afstoten van mannen. Het zoeken van intimiteit en het met hand en tand bewaken van haar onafhankelijkheid. Dat alles gegoten in bluespopsongs die klinken als een klok en de weg naar de radio gemakkelijk weten te vinden.

PLUS
'Ik heb een man nodig! Doe er wat aan! Een vrouw is ook goed.' Anouk is klaar voor een nieuw avontuur, zoveel is duidelijk. Ze oogt licht gespannen, maar niet zo paranoide als tijdens haar vorige Pinkpopshow. Haar setlist is ook guller, met meer megahits. Ze opent met het tamelijk spannende, staccato 'Killer Bee', in de loop van het uur komen ballades 'Three Days In A Row' en 'Lost', spikey popsongs 'Girl' en 'Good God' langs. Stuk voor stuk knappe liedjes, die zelfs de meest onsexy mannen en vrouwen verleiden heupen en schouders los te gooien. De laatste albums voegde Anouk steeds meer soul toe aan haar sound (meest opvallend in het funky 'Down & Dirty', een verbeten song over haar vreemdgaande echtgenoot), en dat klinkt wat frisser dan bijvoorbeeld de bluesrock-reggae-crossover van 'Modern World'.

MIN
De rode-rozen-blauwe-luchtenclichés met stemacrobatiek uit liedjes als 'Lost' countert Anouk met kneiterplatte grapjes. 'Welkom bij vlucht Anouk,' zegt Anouk, terwijl ze haar armen spreidt en de aandacht vestigt op haar KLM-blauwe blouse. 'Links en rechts zijn de nooduitgangen,' zegt ze, voor ze haar handen op haar borsten legt. 'En hier hangt het drinken.' Anouk, schaamteloos ordinair, niet bang voor clichés, maar jammer genoeg ook meer stem dan inhoudelijke diepgang. Haar band is inwisselbaar, zo bewees ze al vele malen. Ze kunnen spelen, natuurlijk, maar vandaag jassen ze de hits er geroutineerd doorheen. Vooral haar leadgitarist - veelvuldig in beeld - is het prototype sessiegitarist in de negatieve zin van het woord: een meer dan uitstekend instrumentalist, maar zo weinig gevoel in zijn spel.

CONCLUSIE
Het meest fascinerende van de artiest Anouk is dat ze veel grilliger en ongrijpbaarder is dan alle andere mainstreamsterren. Ze geeft constant dubbele signalen af. Anouk is de popster die het spel weigert te spelen, maar die precies weet hoeveel ze moet geven om het grote publiek hooked te houden. Ze is een rasperformer zonder de drang om vernieuwend te zijn, daar zelfs lak aan lijkt te hebben, en die toch steeds haar stijl verrijkt met nieuwe elementen. Ze kan vol voor het sentiment gaan, maar ook venijnig uithalen. Belangrijkste conclusie van haar zoveelste grote festivalshow: het werkt nog steeds.

CIJFER
7