CONCERT
Moss, Pinkpop Main Stage, zaterdag 26 mei 2012
MUZIEK
Het moet een hele opgaaf voor Moss zijn geweest: Never Be Scared / Don’t Be A Hero overtreffen. Ornaments zit inmiddels een half jaar in de cd-speler en we kunnen stellen dat het album op zijn minst geslaagd is. Moss is gewoon verder gegaan waar Never Be Scared ophield: mooie, gedragen donkere liedjes die lucht krijgen door de fraaie meerstemmigheid. Moss is een mooi voorbeeld van een band die meer is dan de som der muzikanten. Schijnbaar eenvoudige bas- en gitaarpartijen worden verweven tot ingewikkelde, hypnotiserende nummers. Nummers die overigens stuk voor stuk van internationale klasse zijn, waardoor de band zich suf kan toeren door Europa. Afgelopen week nog in een donkere club in Hamburg, vandaag dus de zonovergoten vallei van Jan Smeets. De mannen van Moss zijn zo vaak onderweg dat scheren er niet meer bij is. Verder beginnen de jaren zichtbaar te worden in de – ietwat bleke – koppies. Moss is echt volwassen geworden.
PLUS
Het vertrek van bandlid van het eerste uur Gibson is prima opgevangen. Leuk ook om te zien dat drummer Finn vandaag een T-shirt van The London Police, het graffiti-collectief van Gibson, aan heeft. Het geluid is nog even rijk als voorheen en de uitgekiende harmonieën vliegen nauwelijks de bocht uit. De stemmen zijn ook vandaag goed gesmeerd en de zo kenmerkende snik van frontman Marien Dorleijn klinkt ook vandaag prima.
MIN
Iemand die geregeld naar concerten gaat, zal er na een aantal jaar altijd een paar op kunnen noemen: onvergetelijke concertmomenten. Eddie Vedder die uit een camerakraan in het publiek duikt. De dames in kooien bij de Beastie Boys. De BH-show van Anouk op Pinkpop. De Butthole Surfers met teddyberen op het hoofd. Hendrix op Woodstock. Moss op Lowlands in 2010 kende ook zo’n moment. Het was toen band en publiek opgetild werden door de inzet van een handvol extra drummers. Het ultieme wauw-gevoel. Je zag het ineens ook in de ogen van Dorleijn: victorie! We kunnen zowaar op de grote festivals spelen, leek hij te denken. Vandaag straalt de zanger/gitarist iets anders uit. Hij lijkt een beetje knorrig. Alsof alles vandaag tegenzit. Vreemd, want op zich valt er weinig te klagen. Goed, het geluid vervliegt door de wind een beetje, waardoor de drums af en toe een beetje lijken te trekken. Verder is het voor het publiek bijzonder goed toeven op het terrein. Mooi zonnetje, lekker biertje, leuk bandje. Maar Moss lijkt zich meer op zijn gemak te voelen in een donkere club, waar het publiek kan opgaan in de zalvende klanken van Dorleijn & Co. Vandaag zegt Dorleijn nauwelijks iets tussen de liedjes door tegen het publiek, knijpt veel ongemakkelijk met zijn ogen en verliest ook nog eens zijn bril. Moss moet het sowieso niet echt van het charisma hebben en vandaag al helemaal niet. Na de hit 'I Apologize' had het optreden natuurlijk gewoon afgelopen moeten zijn.
CONCLUSIE
Moss blijft een van de beste en eigenzinnigste bands van het moment. En dus moeten we Moss koesteren. Ook vandaag wordt er een prima potje muziek gemaakt. Maar zoals MC Eric Corton al in de aankondiging zei: een festival openen is altijd een moeilijke taak, en dat blijkt ook vandaag weer. Het publiek is nog op zoek naar een plekkie, wil nog even bijkletsen en is – kortom – nog niet helemaal klaar voor de Moss-trip. Een kippenvelmoment blijft dan ook dit keer uit. O, en Marien, koop je volgende bril gewoon bij de Hans Anders. Dan krijg je er een zonnebril op sterkte gewoon bij.
CIJFER
7