Yuri 'Cinnaman' Boselie heeft zich de afgelopen jaren opgewerkt tot een van de absolute vaste waardes van het Amsterdamse nachtleven. Een paar jaar terug deed hij dat vooral met Viral Radio, een concept rond vernieuwende dubstep- en elektronica-acts in 11 en later Trouw. Dat deed hij samen met Juha van 't Zelfde, een gedreven man, maar wel meer curator dan party-organisator. "Ik vond het een mooie tijd, Viral", zegt Cinnaman in de felle zon in Amsterdam west. Hij heeft een kater van zijn verjaardag en een kleine blessure van Appelsap. Tijdens de laatste track van zijn afsluitende set sprong hij het publiek in. "Mijn eerste stage dive ooit. Maar het ging niet helemaal goed, want een of andere chick begon aan mijn nieuwe Allstars te trekken. De dokter zei dat ik precies goed gevallen ben."

Speedfreax
Viral Radio dus. Een terugkerende avond waar acts als Hudson Mohawke, Clark en Flying Lotus voor het eerst te zien waren. Een creatief bolwerk waar liefst zo veel mogelijk vooruit gekeken werd. "We waren erg in de underground bezig. Dat was mooi, maar ik miste het feestelement. Als je iets constant serieus houdt, wordt het heel zwaar." Dat bracht Cinnaman weer terug bij zijn oudere liefdes 2step en garage, die in kruisbestuiving met house en techno bezig waren aan een revival: een nieuwe golf uit Engeland die UK Funky gedoopt werd. "Elke week heeft het weer een andere naam", zegt Cinnaman. "Maar uiteindelijk is het gewoon allemaal house muziek. Mark Pritchard stuurde me wat tracks van Roska, waarmee hij mijn interesse voor het nieuwe geluid aanwakkerde."

Die liefde voor Engelse elektronische muziek dankte hij aan zijn ouders. Uitgerekend bij zijn moeder hoor hij op zekere dag een cassettebandje van Joost van Bellen's Speedfreax, met speedgarage. "Ik vond het de beste muziek ooit. Wow, wat is dit, dacht ik. Ik heb er nog ergens een cd van, maar die is niet meer te draaien. Ik moet het eens aan Joost vragen. Mijn moeder vertelde laatst dat ik op mijn elfde ben begonnen met draaien. In groep acht. Mooie leeftijd, toch? Mijn vader had twee draaitafels staan. Hij draaide vroeger in club Swing in Den Bosch, disco, funk, jazz. Dat ging nog met een soort start-stop-techniek, want er zat in die tijd nog geen pitch-knop op draaitafels. In die tijd moest de dj na afloop ook gewoon de vloer vegen. Dat zie ik mezelf ook niet meer doen."

Super gevaarlijk
Boselie's ouders scheidden voor zijn geboorte, wat ruimte bood aan twee broers van andere vaders, waarvan een met een andere huidskleur die op exact dezelfde dag drie jaar later geboren werd. Ze komen regelmatig langs. "Mijn moeder ging laatst ook mee. Ik had drie gigs op een zaterdag, ze ging mee als chauffeur. Op een gegeven moment hebben we de auto maar ergens weg gezet en zijn we met de taxi verder gegaan. Mijn moeder woont in de buurt van Limoges, in Zuid-Frankrijk. Binnenkort te zien in de documentaire My Son The DJ, waarin ik voor het eerst naar haar toe ga. Ze woont daar al negen jaar, maar ik ging er nooit heen. Er was altijd iets dat me tegenhield. Het is een hele reis, ook financieel gezien toen. En als ik een maandje weg was, was ik meteen uit de picture en had ik geen boekingen meer. Als je jong bent moet je echt sprokkelen en constant je gezicht laten zien in het nachtleven. Vandaag kreeg ik al een boeking binnen voor oud en nieuw."

Naast Viral Radio belandde Cinnaman in het illegale circuit in Amsterdam, met de Lockdown-feesten van zijn inmiddels goede vriend Volcmar Lammers. Lammers organiseerde in eerste instantie feestjes in de FlexBar, op het Westergasterrein. Hij boekte Cinnaman op een avond met Zomby en Joker. "Die waren allebei voor het eerst in Nederland, Joker vloog die dag voor het eerst in zijn leven. Volcmar had een tijdje in Londen gewoond en had de sound daar opgepikt. Dat liep niet zo goed in de FlexBar, toen is hij illegale feestjes gaan organiseren. Een favoriete plek was een loods van een vriend, waar inmiddels een brandweerkazerne zit. Het was een puinhoop, super gevaarlijk ook, zoveel mensen in een loods met weinig beveiliging. Toen King Shiloh Soundsystem er speelde stonden er honderden mensen voor de deur. Mensen probeerden via de daken naar binnen te komen. Toen de politie kwam hebben we gezegd dat het een verjaardag was. We mochten nog door ook, heel on-Amsterdams."

Een stap terug nemen
Met Volcmar Lammers en Lukas Nieuwenhuijsen startte hij twee jaar geleden dus Colors in Trouw. Meteen bij de tweede editie was het raak. 24 juli 2010, Jackmaster en Joy Orbison. "Nog niemand had ooit van Jackmaster gehoord. Ik had een set van hem gehoord en wist dat hij het Dress To Sweat label deed. Joy Orbison was op dat moment al een naam, maar Jackmaster stal de show. Hij begon met Ooops! van Hudson Mohawke en ging van langzame hiphopplaten van onder meer Outkast naar houseclassics. Het was zo divers wat hij deed, soms best commercieel maar op een toffe manier gebracht. Het was een fantastische avond, middenin de zomer, als het normaal heel rustig is. Die diversiteit en verrassing vind ik heel belangrijk. Vorig jaar op Lowlands draaide ik midden in mijn set ineens een plaat van Destiny's Child. Het voelde goed, maar het was een risico. Als dat dan goed uitpakt, geniet je extra."

Een ander hoogtepunt was de solo-avond van Cinnaman in februari dit jaar, waar hij vijf uur achter elkaar draaide en de enige hoofdact was. "Ik dacht: wie koopt er nu een kaartje voor mij? Je kunt mij elke week wel ergens in Amsterdam zien. Uiteindelijk had ik een volle bak tegenover me. Dat raakt me echt. Op Appelsap laatst heb ik echt staan blozen achter de draaitafels. Sef pakte me beet. Dat was echt mooi. Het was echt een van mijn meest bijzondere optredens tot nu toe. Het afgelopen jaar heb ik een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt als persoon, grotendeels dankzij Volcmar en Lukas, die er op aandrongen dat ik vaker afsluit. Ik ben best een verlegen jongen. Draaien voelt als iets persoonlijks. De laatste tijd heb ik geleerd af en toe een stap terug te nemen, van het moment te genieten."

Speelsheid en gevaar
"Als ik vinyl begin te draaien weet ik dat ik erin zit. Als ik niet lekker in mijn vel zit, draai ik meteen minder. Dan kan ik wel platen aan elkaar mixen, maar dan ontbreekt het verhaal. En vinyl is de grootste uitdaging. Als ik een plaat binnen vijf seconden strak kan leggen weet ik dat ik scherp ben. Of als ik genoeg zelfvertrouwen heb om hem gewoon op de 1 te pakken. Dan pak ik hem puur op gevoel. Kleine foutjes vind ik niet erg, daarom was ik vroeger ook zo'n fan van Jeff Mills. Die zoekt het gevaar, de speelsheid. Op een gegeven moment draaide ik met een SD-kaart. En als je dan van tevoren ook nog edits maakt, is er geen uitdaging meer aan. Dan zou ik zelfs zonder koptelefoon kunnen draaien. Dat beperk ik nu vooral tot grote optredens met slechte monitors, wat tamelijk vaak voorkomt."

Zijn eigen ontwikkeling en de groeiende populariteit van zijn stijl lopen mooi met elkaar in de pas. Het zal niemand verbazen als na de doorbraak van dubstep naar het grote publiek (nu wel zo'n beetje voltooid) dit het volgende geluid zal zijn de komende jaren. Want waar de vrouwen dansen, daar willen de mannen zijn. "Of ik goed ben met vrouwen? Niet echt denk ik. Ik hou wel enorm van de vrouwelijke mens. Er ligt er wel een in mijn bed op dit moment. Een verjaardagscadeautje van God. Ik weet niet of ze er straks nog ligt. Maar dat geeft niet."

Cinnaman staat op zondag 26 augustus met Colors op Lockdown, op de NDSM-werf in Amsterdam.