Tijdens het Motel Mozaique festival in Rotterdam eerder dit jaar was het Schotse Django Django een van de absolute topfavorieten. Het zweet droop letterlijk van het dak in podium Bird. Lowlands zou de definitieve doorbraak moeten worden. Hun muziek - zeker single Default en Waveforms - is ontzettend catchy, maar ook net anders dan je zou verwachten. Arty en toch dansbaar, met slim gebruik van synthesizers. De nieuwe Franz Ferdinand?
Tien tips voor Lowlands 2012
Met o.a. Django Django, Fresku, Posij en The Walkmen
Nog twee dagen, dan begint het. De grote namen zitten er inmiddels vast wel zo'n beetje in: Foo Fighters, The Black Keys, Skrillex. Maar er is natuurlijk meer, veel meer. 3voor12 duikt in de kleinere tenten en meer exotische namen voor tien tips.
Django Django
Fresku
Eindhovenaar Fresku is anders dan andere rappers. Hij doet niet aan opschepperij maar haalt zichzelf juist graag door het slijk. Hij is niet zelfverzekerd maar maakt juist van twijfel zijn handelsmerk. Hij is een liefhebbende vader, maar wel een die ontrouw en depressief is. Hij is te dik en te dom, niet hip maar wel grappig, zeker in zijn anti-hipster single Op De Hoogte.
Knife Party
Pendulum is dood, lang leve Knife Party. Het leek in eerste instantie een geinig zijprojectje, die lollige single Internet Friends, met e-mailgeluidjes en die slogan: you blocked me on Facebook, now you're going to die. Maar er is meer: inmiddels scoort Knife Party zowaar eem radiohitje met de hyper energieke bass tune Rage Valley. Dansmuziek om op te pogoën.
Posij
Het Groningse drum 'n bass trio is al jaren succesvol in zijn genre, mede dankzij een alles behalve puristische benadering. Dat slaat momenteel gigantisch aan in Amerika, waar elektronische muziek populairder is dan ooit. Nu heeft Noisia invloed, en die gebruiken ze om stadgenoot Frank Post alias Posij met zijn Empty Lungs EP te lanceren.
Pulled Apart By Horses
Frontman Tom Hudson moet zich zo'n beetje ieder optreden even naar de rand van het podium begeven om discreet zijn maaginhoud te lozen. Dat heeft alles te maken met de intensiteit waarmee hij door elkaar zingt en schreeuwt. Het Engelse kwartet maakt furieuze mathcore punkrock en bewees al meerdere keren op Nederlandse podia live over een tomeloze energie te beschikken.
Rudimental
Het EK voetbal draaide uit op een ramp, maar de Engelsen van Rudimental hielden er alsnog een hit aan over. Hun Feel The Love werd gebruikt in het vaste avondprogramma van de NOS. Dubstep is nu doorgebroken naar het grote publiek, en voorloper drum 'n bass lijkt in de slipstream mee te glippen. In dit geval verpakt in een slimme popsong met orgeltje en trompetsolo.
Refused
Meer dan tien jaar lagen de Zweedse straight edge hardcore punkers met elkaar overhoop. De problemen begonnen kort na de release van het album The Shape Of Punk To Come. Zonde, want het staat in de boeken als een echte klassieker. Eerder dit jaar kondigde de band een reünie aan. Een optreden op het toonaangevende Amerikaanse festival Coachella liet zien dat dat helemaal geen slecht idee was.
Sun Araw
Het experimentele kwartet Sun Araw uit Los Angeles werd altijd al beïnvloed door een van de meest opbeurende vormen van psychedelische muziek: dubreggae. Maar sinds dit jaar hebben ze een officieel brevet van goedkeuring uit het hart van psychedelisch Jamaica in de vorm van samenwerking met de legendarische band The Congos. Zonder hen is Sun Araw ook al een intrigerende liveband.
Todd Terje
De besnorde Noorse discoprins Todd Terje is als jaren een graag geziene gast in de clubs, net als zo'n beetje iedereen die platen uitbrengt bij het kosmische discolabel Smalltown Supersound. Maar dit jaar is ineens alles anders, want Todd Terje heeft een radiohit met een grappige titel: Inspector Norse. Goofy space disco. Zou iedereen nu op dat plaatje staan wachten?
The Walkmen
Eigenlijk heeft het ook wel wat: album nummer zeven uitbrengen en nog niet aan je top zitten. De Amerikaanse band The Walkmen maakt al jaren verzorgde indierock, maar lijkt met de jaren steeds rijper te worden. Al gaat dat niet zonder slag of stoot, getuige de vele melancholische verwijzingen naar het jeugdig elan van weleer op dat zevende album, Heaven.