De gang van het station naar De Oosterpoort is voor de geregelde Eurosonic / Noorderslag-bezoeker geen onbekende. Post heeft andere herinneringen aan het gebouw aan de Trompsingel. "De Oosterpoort is de eerste plek waar ik als dj optrad. Dat was op een Clash feest samen met vj Werc, die jongens maakten videoprojecties die synchroon liepen met mijn muziek. Ik draaide als eerste in de Kleine Zaal en het werd gelukkig toch druk. En de Noisia Invites avond was daar heel vet, met grote namen uit Nieuw Zeeland, Amerika en Engeland en weer vj Werc. Die avond werd live in de UK uitgezonden en wereldwijd hebben 40.000 mensen meegekeken via de stream van UKF."

Vanaf de Trompsingel kom je via een stevige wandeling door de binnenstad aan in de Poelestraat. We staan voor een oud hoekpand met een glazen luifel en een vol terras tot midden op de drukke straat: Eetcafe De Stadtlander. "Hier werkte ik jarenlang als afwasser, mijn eerste baantje. Mijn vrienden werkten er ook. Kom, we gaan naar binnen." Binnen wordt Post door alle medewerkers begroet, zo ook door de joviale barkeerper: "Hé Frankie! Hoe is het nou? Hoe gaat het met de muziek?" "Lekker", antwoordt Post en neemt glimlachend plaats aan de bar. "Echt alles wat ik nodig had om muziek te maken, een computer, software en boxen, heb ik hier verdiend." Na vier jaar is Post dit jaar gestopt bij De Stadtlander. "Het waren lange dagen. Ik moest zeven uur keihard werken om 50 euro te verdienen. Dan kan ik nu net zo goed ergens een uur draaien." In die vier jaren is hij niet opgeklommen van afwasser tot barkeeper. "Ik werkte liever in de keuken. Veel vrienden werken daar ook en daar kan ik tenminste chagrijnig zijn." Afscheid nemen van De Stadtlander is niet aan de orde. "Ik ga hier met vrienden altijd eerst wat drinken voordat we uitgaan. Bovendien heb ik nog een doel voor deze zomer. Ik moet altijd nog een keer een rondje tap doen: uit alle tien taps een biertje drinken. Een ex-collega kon het in 45 minuten..."

Op weg naar de volgende locatie steken we de Grote Markt over, negeren de gapende bouwput tussen de Martinitoren en studentenhol Vindicat en arriveren bij een nieuwbouwpand. Onder Japans restaurant Fujiyama zit achter een onopvallende deur club Subsonic verscholen, een van de betere Groningse staplocaties volgens Posij. "Het is een nieuwe club, die eigenlijk meer techno is. Daar ben ik niet zo van, maar ze draaien ook dubstep, drum 'n bass en zo." Posij is er als dj en bezoeker vaak te vinden. "Ik geef er ook feestjes met Thomas van Flapper Management (Noisia's management, IG): Blijf Van Mijn Lijf House. Deze donderdag 9 augustus is de volgende." Mede-eigenaar Rico Zwaving ontvangt ons en draait de grote witte lampen aan, die de lege club even een troosteloze uitstraling geven. Dat is zo verholpen als de rijen feestverlichting aan het plafond aan gaan. "Hiervoor heette dit de Pin Up Club", vertelt Zwaving. "Maar dat werkte niet zo. De ene helft van de bezoekers verwachtte bloot en was dan teleurgesteld als dat uitbleef. Ik heb het met twee anderen overgenomen en een laser, rookmachine en extra sub-woofers erin gehangen. In maart vierden we het eenjarig bestaan met alle vijftig dj's die hier ooit draaiden." Posij draaide ook, de jongens van Noisia komen vooral als bezoeker. "Zwaving grijnst: "Die kunnen we in een club voor 250 man niet boeken, hoewel Martijn wel eens draait onder zijn techno alter-ego Zonderling."

Tijd voor improvisatie. En route naar Simplon blijkt dat we Jazzcafe De Spieghel straal vergeten zijn. Frank belt met Nik Roos van Noisia, de enige van het Groningse trio die niet mee is op Amerikaanse tournee. Niet veel later zwaaien meerdere deuren open, lopen we door een horecaruimte en komen achterin uit bij een hok. Daar is die dan: de studio, het heiligdom waar Noisia onder meer 53 releases ineendraaide en remixes voor artiesten als Skrillex, Deadmau5, Moby, The Prodigy en Katy Perry. Roos is thuisgebleven omdat hij niet van het podium houdt én omdat de deadline nadert voor de volgende prestigieuze remix. De studio staat volgepakt met apparatuur en herbergt een chill-hoek met een bank, een tv-scherm en een spelcomputer. Hoe is Post eigenlijk bij Noisia terechtgekomen? Hij grinnikt: "Noisia was op zoek naar een nieuwe studio en mijn broer zit in het vastgoed. Ze vroegen hem en hij zei: 'dat wil ik wel doen, als ik mijn broer een keer mag meenemen naar de studio'. Daardoor kwam ik niet in de studio terecht. Maar een paar maanden later benaderden ze mij, nadat Martijn mij om een cd had gevraagd in Simplon. Vervolgens moest ik in 2010 als derdejaars stage lopen en kwam Noisia weer op mijn pad." De studio is uiteraard erg belangrijk geweest in de nog prille carrière van Posij. "Dat was de eerste plaats waar ik feedback kreeg. Ik stond daar met zweet onder mijn oksels."

Na een kort bezoek aan Simplon, waar Walter Flapper op kantoor een goede bak koffie en dito verhalen serveert, koerst Post af op het Noorderplantsoen. Een mooie groenstrook langs de Groningse singel, waar van 16 tot 26 augustus kunstenfestival Noorderzon huist en waar het 's zomers goed toeven is. "Dit plantsoen is de plek waar iedereen hangt als het lekker weer is en waar ik de afgelopen twee dagen ook gehangen heb." Post ziet het als een iconische plek. "Je hoeft eigenlijk niet eens mensen te bellen, omdat er toch altijd iemand is die je kent." Via het plantsoen en een broodnodige pitstop bij een minder pittoreske fastfood-keten, komen we bij een spaarzaam verlicht schoolgebouw in een woonbuurt. Noorderpoort is de dependance van de School voor de Kunsten waar Post zijn opleiding Sounddesign volgt. Die verwacht hij in september met goed gevolg af te ronden.

De tocht voert verder de wijk in en eindigt bij een pand, naast een viaduct. De verhoogde snelweg blokkeert het uitzicht en binnen in de studentenkamer van Posij is het ondanks de gesloten gordijnen ziedend warm. We noteren een bed, een akoestische gitaar en vooral een groot bureau met computer. "Het grappige is dat veel mensen denken dat je een studio hebt met allemaal sicke apparatuur. Ik heb gewoon alleen een computer met een paar boxen en toetsen nodig." En een gitaar? "Ja ik speel ook gitaar en sample dat voor mijn muziek. In het nummer Acoustic Robot hoor je dat geluid. Soms werk ik liever met instrumenten, als ik een buiten-de-computer-creatieve-dag heb." Voorlopig is Posij druk met zijn album, maar daarnaast werkt hij aan een remix. Net klaar is zijn muziek voor het videospel Devil May Cry, een opdracht die hij via Noisia kreeg. "Zij hadden er geen tijd voor en in verhouding kost ik maar een prikkie." Post reisde met Noisia mee naar Engeland voor de gesprekken met gameproducent Ninja Theory en keek zijn ogen uit; eersteklas reizen, een eigen kamer in een chique hotel en goed eten. En belangrijker: een betaalde opdracht en uitzicht op meer. "Ze zeiden 'we weten zeker dat onze paden weer zullen kruisen'. Daar wacht ik met smart op."

Terwijl 3voor12 naar het station wandelt voor de laatste trein vallen de eerste dikke druppels en wordt Frank Post opgepikt door Nik van Noisia. In een zwarte oldtimer verdwijnt hij uit het zicht, een ongetwijfeld mooie toekomst tegemoet.

Luister vanavond naar Posij, die bij 3voor12radio zijn favoriete spot kiest uit deze route. Posij draait vrijdag in de India tent op Lowlands. Lees ook A Campingflight to Rotterdam met Dave von Raven van The Kik.