#CB12: Race Horses, een coverband in vermomming

Enthousiast in een synthetisch zwart broekpak

Door Marije Pluym, foto’s Wouter Vellekoop ,

De Welshmen van Race Horses sluiten het Cuatro-programma op deze Crossing Border-avond af. Na het Literaturfest is het weer tijd voor een stukje muziek. Een mengelmoesje van postrock, folk, psychedelica en dansbare pop. Tijd om de benen te strekken dus.

CONCERT
Race Horses, Crossing Border Den Haag, Cuatro, 17 november 2012
 
MUZIEK
Het debuutalbum Goodbye Falkenberg was een vrolijk stukje indiepop waarop Race Horses in zowel het Engels als in het Welsh onder andere hun voorliefde voor het bakken van taarten bezongen. Voor hun nieuwste album gingen ze uit logeren in een jeugdherberg. Daar lieten ze zich inspireren door Queen, Soft Cell en de discomuziek die hun Spaanse medebewoners draaiden. Het resultaat van deze wonderlijke combinatie laat zich beluisteren op hun nieuwste cd Furniture.
 
PLUS
Zanger Meilyr Jones heeft voor de gelegenheid een synthetisch zwart broekpak aangetrokken. Het feit dat dat broekpak ongeveer drie maten te klein is, belemmert het hem niet in zijn bewegingsvrijheid. Aangemoedigd door de dames van Stealing Sheep springt hij als een malle over het podium en duikt hij vervolgens op de grond voor het podium om bezeten op een drum te slaan. Het vrolijke vijftal van Race Horses is geen moment saai. Van het begin tot het eind vindt er een constante stoelendans met instrumenten plaats. De gitarist doet ook toetsen, de toetseniste pakt af en toe een gitaar erbij en dan blijkt de drummer ook nog gitaar te spelen. Met hun enthousiaste performance en bij vlagen cheesy indiepop weten ze het publiek in de Cuatro los te krijgen.
 
MIN
Dat wat hun sterke punt is, is tegelijkertijd ook hun zwakke punt. De continue instrumentwissels maken het optreden rommelig. Ook lijkt de band nog niet zijn eigen geluid gevonden te hebben. Veel nummers lijken wel heel erg op eerder werk van collega-muzikanten. Race Horses schiet van Super Furry Animals naar Jefferson Airplane en Talk Talk.
 
CONCLUSIE
Race Horses is een beetje een coverband in vermomming. Nagenoeg alle nummers lijken op andere nummers maar tegelijkertijd weet de band bij iedereen in de bomvolle Cuatro een glimlach op het gezicht te toveren. Enthousiasme wint het hier uiteindelijk van gebrek aan originaliteit.
 
CIJFER
6,5