CONCERT
I Am Kloot, Crossing Border Den Haag, Buchanan, 17 november 2012
MUZIEK
John Bramwell, Andy Hargreaves en Peter Jobson spelen al enige tijd in de alternatieve rockscene met elkaar. Zanger Bramwell begon I Am Kloot in 1999. In 2001 bracht de band het eerste album uit, Natural History, dat goede kritieken kreeg. Inmiddels is de band alweer toe aan hun zesde studioalbum. Let It All In moet begin volgend jaar uitkomen.
PLUS
De Mancunians swaggeren bijna het toneel op, zanger Bramwell met drie blikjes Guinness in de hand. Ze proosten tijdens hun optreden graag meerdere malen met ons op van alles, maar met name op de gezelligheid. Tussen de nummers door knikken drummer Hargreaves en Bramwell elkaar goedkeurend toe. Bramwell schudt na de setopener gemoedelijk de hand van bassist Jobson. Wederzijds respect, het verkleint de afstand tussen publiek en zaal. Deze baasjes zijn al wat ouder, en het hoeft allemaal niet zo snel en gejaagd. De muziek sluit op hun gedrag aan: we kabbelen rustig voort. De bassist zit er helemaal in: hij bespeelt zijn instrument alsof hij liefkozend zijn meisje het voorspel inleidt. Dan weer duikt hij ingetogen naar voren, dan weer gooit hij intens zijn hoofd in zijn nek terwijl hij voorover geboden op zijn kruk zacht meewiegt met zijn geluid. Voor de echte fans grijpt I Am Kloot vanavond het allereerste liedje dat ze ooit speelden, 'Titanic'. Wat de rest van de set betreft: veel liedjes gaan over iets dat met een catastrofe te maken heeft, of het nu de liefde is of drank, maar elk nummer wordt met liefde gebracht. Hoogtepunt van de set zijn de twee akoestische nummers die Bramwell in zijn eentje ten gehore brengt, onder de noemer 'en dan gaat nu de band even weg. Dit moment hebben we ingelast toen het rookverbod in ging.' Dit soort pubtalk doet het het hele optreden goed.
MIN
Het tempo ligt laag en op een zeker moment snak je naar een hogere versnelling. Dit is een goede band, maar hij heeft nooit echte hits gehad en dat merk je. Geen van de nummers springen er echt zo uit dat je ze later meeneuriet.
CONCLUSIE
Een prima opener in de Buchananzaal, waar zelfs een rij staat, en dat terwijl het binnen niet eens zo vol is. Het is prettig luisteren naar de zacht schurende stem van Bramwell, zijn praatjes tussen de bedrijven door zijn goed voor de sfeer en de fans krijgen waar ze voor zijn gekomen.
CIJFER
7