Zij is Romy Madley, de zangeres van The xx. Hij is Oliver Sim, de zanger van dezelfde vierkoppige band. Sinds de kleuterklas zijn ze vrienden van elkaar. Volkomen platonisch is hun relatie, zo schijnt. Iets dat je niet kunt voorstellen wanneer je hun duetten hoort. Een stukje uit het nummer Crystalised:

Zij:  I'll forgive and forget
Before I'm paralysed
Do I have to keep up the pace
To keep you satisfied
Hij: Things have gotten closer to the sun
And I've done things in small doses
So don't think that I'm pushing you away
When you're the one that I've kept closest

Hij zingt met een wat verveelde, ongeïnteresseerde stem. Zij zingt zacht en verleidelijk. Niet alleen op Crystalised, maar op het hele gelijknamige album van The xx croonen ze samen intieme, soms een tikkeltje seksueel getinte teksten. Alsof je een kijkje tussen de lakens van de twee mag nemen. Zo klinkt VCR als een duet samen op een vroege morgen op bed, met een pyjama waar prille naïviteit doorheen schijnt. En op Infinity klinken ze zo naakt als Chris Isaak en Helena Christensen op het strand in de videoclip van Wicked Game.

The xx is een jonge band uit Londen, naast Romy (ook gitaar) en Oliver (ook bass) bestaande uit Baria (gitaar/samples) en Jamie (drumcomputer). Allen zijn ze twintig jaar, graag in het zwart gekleed en stoïcijns op het podium. Dit mag misschien dan hun debuut zijn, het album klinkt alsof ze pas na verschillende albums tot dit specifieke geluid zijn gekomen. Het is niet alleen de samenzang die The xx spannend maakt, ook de wisselwerking tussen muziek en zang is optimaal.

Waar de zang heel intiem is, is het geluid van The xx minimaal en donker. Het tempo is laag, het ritme wordt slechts aangegeven met een beat. De bassen zijn zwaar en log en de gitaarpartijen minimalistisch. Samen met de zanglijnen vormt de muziek een magische combinatie. Hoe afstandelijk klinkt bijvoorbeeld Fantasy of Crystalised als je alleen op de muziek af gaat. De zang zorgt ervoor dat je The xx naar je toe wilt trekken. Maar het werkt ook andersom. Het minimalistische, open geluid zorgt op zijn beurt weer dat de meest intieme liedjes als Heart Skips A Beat en Shelter kunnen ademen.

De band heeft verschillende producers naar hun materiaal laten luisteren, maar uiteindelijk zijn ze zelf achter de knoppen gaan zitten. The xx is op een juiste manier te doordacht om iemand anders beslissingen voor ze te laten nemen. Laat die tegendraadse jeugdigheid lang in hun bloed rond stromen, want met zo'n album als debuut kan de toekomst enkel veel goeds brengen.

The XX komt uit op Young Turks/V2. Het album is momenteel in zijn geheel op de Luisterpaal te beluisteren.