Op 17 december maken we in 3VOOR12RADIO de song van het jaar 2009 bekend. In de loop daar naartoe vragen we verschillende mensen om hun top 5 met favorieten. Schrijver en oud 3VOOR12´er Thomas van Aalten neemt zelf het woord.
Hallo lieve alternatieve muziekvrienden,
Jullie weten vast nog wel wie ik ben. Thomas van Aalten. De schrik van de goede smaak - als het om muziek gaat. Althans, dat is de veronderstelling. Maar lieve alternatieve muziekvrienden, zo moeilijk is het allemaal niet. Ik heb maar een criterium als het om singles gaat: ik moet ze kunnen meefluiten. Dit jaar waren er mooie singles. Waarom staat Flowers and Football Tops van Glasvegas niet in deze lijst? Is ook gewoon in 2009 uitgekomen. Klonk laatst keihard door het stadion tijdens de wedstrijd Schotland-Nederland (trouwens, het nummer gaat over de racistische moord op de tiener Kriss Donald uit Glasgow, dus heeft een bittere nasmaak). Wij hebben alleen maar plebs als Hazes en Froger als het om voetbalanthems gaat.
De lijst die nu volgt is niet erg verrassend. De lijst is zelfs erg blank en conservatief van aard. En ook alleen maar mannen. Geen vijfkwartsmaten, geen midi-aangestuurde neusfluiten, geen Ethiopische zanger die kreunt alsof-ie een buttplug in heeft, en ook geen 'Crowded House voor intellectuelen'-achtig bandje van Excelsior, als u het niet erg vindt. Ik ga nu even op de Leo Blokhuis-modus en ik spreek de Van Aalten Single Canon van 2009 uit.
Ten eerste: zZz met Lover. Amanda was een betere single geweest, maar zoals ik altijd graag mag zeggen: het verschil tussen de boer en de dandy, is het verschil tussen het bier en de Brandy. En dit is de boer. Ja, het was tossen tussen mijn vrienden van Aux Raus en zZz, en zZz had de munt. Het scheelde niet veel. Ook St. Vincent was kandidaat.
The Killers dan, met Spaceman. Dit is misschien wel de beste band van dit decennium. Niet eens omdat hun liedjes of muzikanten nu zo briljant zijn, maar omdat de nummers van Brandon Flowers appelleren aan een gevoel dat tieners en twintigers van nu aanspreekt. Daarom reageren veertigers vaak
zo zuur op The Killers, die horen alleen maar echo's van hun eigen jeugd ("hahahaha, synthesizers, hahaha") maar ze kunnen het niet duiden. In Day & Age zit heel veel hoop en troost voor een opgroeiende generatie.
Met het nummer Farewell to the Fairground van The White Lies is het hetzelfde verhaal. Deze tijd vraagt nu eenmaal om iets anders dan een, pakweg, nieuwe Supergrass. Of een ironische Blur. Dit is ware 21e eeuwse pathos. Gijsbert Kamer die het album To Lose My Life affakkelde in de Volkskrant heeft zijn oordeel duidelijk gebaseerd op wederom die echo van de 80s. Terwijl, wanneer je het hele album luistert, moet concluderen dat deze nummers compact en elementair zijn geproduceerd. Niks is overdreven of over het randje (behalve de teksten). Eigenlijk is dit een betere Cure-plaat dan alles wat The Cure sinds Disintegration (1989) heeft uitgebracht.
Editors kende ik alleen maar als vermoeiende act die op elk mogelijk festival speelde. De nieuwe plaat, In this light and on this morning, waarover ik onlangs nog een moreel akkefietje had met collega Joost Zwagerman, klinkt qua productie iets gedateerder dan het album van The White Lies. Maar single Papillon is toch erg van deze tijd. De unheimische sfeer, het Ballardiaanse gevoel uit de videoclip, en wat een goed refrein.
Nu kan de cirkel rond worden gemaakt door Wrong van Depeche Mode, die ik vorige maand nog in Oberhausen zag optreden. En weet je wat me opviel? Live is Depeche Mode steeds minder synthetisch en elektronisch geworden. Martin Gore speelt bijna alleen nog maar gitaar, ze hebben een drummer met dubbele bassdrum (Bah, wat een nare journalistenopmerkingen). En als ik mijn ogen dichtdeed leek het soms net of ik een rockband hoorde die beinvloed was door een rockband die beinvloed is door Depeche Mode.
WAT? NOG NIET GESTEMD?
Geen nood, dat kan nog en wel hier! Je kunt uit de geselecteerde nummers jouw top vijf van het afgelopen jaar samenstellen via de stemtool. Stemmen kan tot maandag 14 december 11.57 uur. Door te stemmen bepaal je niet alleen wie de winnaar wordt, maar ook hoe de speciale awardshow eruit gaat zien. De show, die te volgen zal zijn via 3FM, vindt plaats op 17 december van 19.00 tot 00.00 uur in de Amsterdamse Desmet Studio’s en zal, onder voorbehoud in verband met het Glazen Huis, gepresenteerd worden door Eric Corton, Annemieke Schollaardt en Michiel Veenstra.