Het is een bewogen jaar geweest voor Roos Rebergen, de naamgeefster en frontvrouw van Roosbeef. Nadat in december hun debuutplaat Ze Willen Wel je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten uitkwam, ging het hard. Een eigen documentaire, Lowlands, 3VOOR12 Award nominatie en in samenwerking met De Staat voorman Torre Florim het project De Speeldoos. Die EP, gebaseerd op gedichten van verstandelijk gehandicapten, was onlangs Album van de Week bij 3VOOR12.
Toch vindt Roos het moeilijk om uit al die gebeurtenissen één hoogtepunt te selecteren: “Het leukst vind ik dat er zoveel verschillende mensen naar onze optredens komen: dat zaaltjes vol staan met van die capuchonjongens die normaal op scootertjes hangen, maar ook met brave huisvaders.” Hoewel een Lowlands optreden een lang gekoesterde droom was, viel dat in de praktijk wat tegen: “Het liep gewoon niet zo heel lekker. De band was super, daar lag het niet aan, maar ik ging zelf niet helemaal goed. Maakte een paar foutjes, had aan het begin een kleine black out; ik geloof niet dat mensen het echt gemerkt hebben, maar het voelde niet goed.”
Dat gevoel was er wel een andere keer. Na wat aandringen wordt het optreden in de grote zaal van Paradiso tot hoogtepunt gebombardeerd. “Dat optreden verliep echt in een flow, daar hoefden we bijna niets voor te doen. Soms gaat het gewoon zo makkelijk. Natuurlijk waren we toen al beter geoefend dan eerder in het jaar, maar je hebt het niet allemaal in de hand. De zaal, het publiek, de band, licht, geluid, alles moet kloppen. Dat gebeurt niet heel vaak. En dat al die mensen daar echt voor ons stonden, dat geeft een enorme kick.”
2009 was mooi, 2010 gaat weer heel anders worden, als het aan Rebergen ligt. Eerst het theater in: “Van maart tot en met mei gaan we inderdaad een theatertour doen. Die moet echt heel anders worden dan de normale optredens, ook al heb ik nog geen idee hoe. Het zal in ieder geval niet zijn dat we ineens akoestisch gaan spelen omdat we in een theater staan. Dat vind ik zo suf! In de tussentijd ben ik bezig met het schrijven voor het nieuwe album, en willen we heel graag aan België laten weten dat we bestaan. We zijn druk op zoek naar mensen die zich daar uit willen sloven voor ons.”
Het is moeilijk ver vooruit te kijken met Roosbeef. “We zitten op dit moment echt een beetje in een overgangsfase. Bezig met een nieuw album, maar nog niet echt weten waar dat heen gaat, dromen over België terwijl dat ook nog niet echt concreet is, de theatertour waar ik inhoudelijk niet veel over kan vertellen: lastig!” Gelukkig hebben sommige plannen wel vastere vormen aangenomen: “We hopen in ieder geval in de zomer de studio in te gaan, zodat we tegen de herfst met een nieuw album kunnen komen. Maar ook dat is nooit helemaal zeker: ik neem liever iets langer de tijd als dat nodig is.”
Toch vindt Roos het moeilijk om uit al die gebeurtenissen één hoogtepunt te selecteren: “Het leukst vind ik dat er zoveel verschillende mensen naar onze optredens komen: dat zaaltjes vol staan met van die capuchonjongens die normaal op scootertjes hangen, maar ook met brave huisvaders.” Hoewel een Lowlands optreden een lang gekoesterde droom was, viel dat in de praktijk wat tegen: “Het liep gewoon niet zo heel lekker. De band was super, daar lag het niet aan, maar ik ging zelf niet helemaal goed. Maakte een paar foutjes, had aan het begin een kleine black out; ik geloof niet dat mensen het echt gemerkt hebben, maar het voelde niet goed.”
Dat gevoel was er wel een andere keer. Na wat aandringen wordt het optreden in de grote zaal van Paradiso tot hoogtepunt gebombardeerd. “Dat optreden verliep echt in een flow, daar hoefden we bijna niets voor te doen. Soms gaat het gewoon zo makkelijk. Natuurlijk waren we toen al beter geoefend dan eerder in het jaar, maar je hebt het niet allemaal in de hand. De zaal, het publiek, de band, licht, geluid, alles moet kloppen. Dat gebeurt niet heel vaak. En dat al die mensen daar echt voor ons stonden, dat geeft een enorme kick.”
2009 was mooi, 2010 gaat weer heel anders worden, als het aan Rebergen ligt. Eerst het theater in: “Van maart tot en met mei gaan we inderdaad een theatertour doen. Die moet echt heel anders worden dan de normale optredens, ook al heb ik nog geen idee hoe. Het zal in ieder geval niet zijn dat we ineens akoestisch gaan spelen omdat we in een theater staan. Dat vind ik zo suf! In de tussentijd ben ik bezig met het schrijven voor het nieuwe album, en willen we heel graag aan België laten weten dat we bestaan. We zijn druk op zoek naar mensen die zich daar uit willen sloven voor ons.”
Het is moeilijk ver vooruit te kijken met Roosbeef. “We zitten op dit moment echt een beetje in een overgangsfase. Bezig met een nieuw album, maar nog niet echt weten waar dat heen gaat, dromen over België terwijl dat ook nog niet echt concreet is, de theatertour waar ik inhoudelijk niet veel over kan vertellen: lastig!” Gelukkig hebben sommige plannen wel vastere vormen aangenomen: “We hopen in ieder geval in de zomer de studio in te gaan, zodat we tegen de herfst met een nieuw album kunnen komen. Maar ook dat is nooit helemaal zeker: ik neem liever iets langer de tijd als dat nodig is.”