Het interview is pas net begonnen of er wordt een nieuwe kop koffie voor zijn neus gezet. Whip’s negende bakje van de dag, zo moet hij toegeven. “Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. Dat heb ik sowieso altijd in hotels.” Maar bij navraag ook thuis in Portland een paar keer per week. Whip leidt naast zijn chronische somberte aan insomnia. De dag vóór het interview treedt de bebaarde man met zwarte muts diep over zijn hoofd op in kraakpodium De Nieuwe Anita. Een ingelast gratis optreden van Alamo Race Track zorgt voor een bomvolle ‘arena’. “Mij was een rustig optreden met enkele mensen vóór de bar beloofd. Toen er ineens honderden mensen bleven hangen hebben we het maar naar de zaal verplaatst. Ik stierf daar beneden zowat.”
Jason Merritt noemt zich als soloartiest Whip. ‘Zweep’, geen vrolijke naam, maar Jason is ook geen vrolijk man. Het verhaal dat hij sinds zijn jeugd deze bijnaam draagt, maakt het verhaal alleen nog maar treuriger. Whip wil er niet over uitweiden. Ook over de betekenis van zijn teksten praat de Amerikaan liever niet. “Het is niet aan mij om daar betekenis aan te geven.” Nee, een prettig en sociaal wezen zal Whip nooit worden.“Ik vraag me elke dag weer af waarom ik doe wat ik doe. Ik word gevraagd te spelen en er zal ook wel iets in mij zijn dat het leuk vindt.”
Whip reist door Europa voor enkele kleine baroptredens en persverzoeken. Als Whip is Merritt niet zo bekend, maar als frontman van Timesbold wil men hem graag spreken. Zeker nu de zanger met enkele muzikale vrienden een nieuwe Timesbold plaat heeft gemaakt. Ill Seen Ill Sung, “een hi-fi-plaat voor Timesbold begrippen”, Whip grinnikt.
Thuis in Portland leidt Whip een regelmatig leven, is hij veel alleen en werkt aldoor aan nieuwe teksten. “Het zou zomaar kunnen dat deze teksten leiden tot geschreven poëzie in plaats van nummers. Een leven als dichter zonder schijnwerpers lijkt me erg prettig. Het is niet zo dat ik als muzikant nu zo veel verdien dus financieel zal er niet op achteruit gaan.” Met zijn vrienden van Timesbold (“Noem het geen band, we zijn gewoon muzikale vrienden die soms bij elkaar komen voor een album of tour.”) staat Whip meer ontspannen op een podium. “Dan is de druk verdeeld over meerdere mensen. Ja, daar heb ik wel weer zin in.”
“Ik probeer mijn tijd zoveel mogelijk zinvol te besteden. Het is moeilijk wanneer je natuurlijke staat veel ingetogener is dan het leven on the road van je vraagt.” Het hoesje van Ill Seen Ill Sung toont een felgekleurde kraaiende haan vóór een donker, treurig landschap. Dit lijkt symbool te staan voor enkele lichtjes in het donkere geluid van Timesbold. “Veel mensen noemen de nieuwe plaat opnieuw somber en zwaar, maar dat is het volgens mij niet. Er zit ook warmte en hoop in mijn teksten.” Is hij hoopvol? “I’m getting there.”
Ill Seen Ill Sung ligt vanaf 7 april in de winkels.
7 mei speelt Timesbold in EKKO.
21 en 22 mei in de Vera en Patronaat.