Lavalu maakt aparte mix van verschillende stijlen

De met veel emotie gebrachte muziek raakt het publiek

Tekst: Maaike van Dam Foto's: Sander van den Berg, ,

Als er één band moeilijk te omschrijven valt is het wel Lavalu. Is het jazz, klassiek of toch pop? Lavalu verrast met een bijzondere eigen stijl. De band trad op bij het jubileum van de Sugar Factory. 3VOOR12/Amsterdam was erbij.

De met veel emotie gebrachte muziek raakt het publiek

Lavalu is moeilijk in een hokje te plaatsen. De muziek is een combinatie van klassiek en jazz maar toch ook poppy. De band bestaat uit vier leden en is een unieke instrumentcombinatie in de popwereld, met keyboard, cello (meestal bespeeld als een bas), saxofoon en drums. Zangeres Marielle Woltring zit achter haar keyboard met om de muziekstandaard de karakteristieke roosjes die bij de band horen. Meteen als ze begint wordt je overdonderd door haar krachtige stem. Alles wat ze zingt komt recht uit het hart. Can We Travel is een typisch Lavalu nummer waarin alle verschillende elementen en stijlen samenkomen. Het nummer begint jazzy waarbij Woltring’s stem van hoog naar laag schiet. Middenin is een apart muzikaal intermezzo afgewisseld met popstukken. Om vervolgens te eindigen in een climax waar Marielle de sterren van de hemel schreeuwt. De zang is heftig en emotioneel. Het komt bij haar van binnenuit, ze voelt het en maakt het mee. De blijdschap, pijn of verdriet is van haar gezicht af te lezen. Het publiek gaat er ook helemaal in op. Er kronkelt een vrouw met ogen dicht mee op de maat en op de grond beweegt een vrouw mee op de muziek. I Want More is weer een compleet ander nummer. Het klinkt Oosters, een beetje klezmer-achtig. De cello is bijna dissonant maar dat past mooi bij het nummer. Wederom komt de zang uit de tenen. Naast de zang neemt Woltring ook de keyboard voor haar rekening. Ook hier gaat ze helemaal in op, bij rustige nummers behandelt ze de toetsen alsof het porselein is terwijl bij de heftigere nummers het keyboard het zwaar te verduren krijgt. Halverwege de set neemt Marielle even afstand van de keyboards en klimt ze achter de microfoon om het prachtige Cradle Song te zingen. Een klein diep liedje dat het publiek raakt. De zaal luistert met ingehouden adem. Opvallend in de band is het gelijkwaardige aandeel wat elke muzikant heeft. De cello is even belangrijk als de saxofoon, en ook de drums spelen een belangrijke rol. De piano is vaak klassiek, de cello jazzy als hij bespeelt wordt als bas, de drums modern en experimenteel. De saxofoon ligt makkelijk in het gehoor en brengt al deze verschillende elementen weer samen. Een aparte maar perfecte combinatie. Gezien: Lavalu, 30 maart 2008 Sugar Factory Tekst: Maaike van Dam Foto’s: Sander van den Berg