Seks met fotomodellen en heroïne spuiten in Parijs: dat is het ware leven. Althans, zo stellen Ben Goldwasser en Andrew Vanwyngarden van MGMT (voorheen The Management) het zich voor. “This is our decision, live fast and die young”, verklaren ze in hun single Time to Pretend. “We’ve got the vision, now let’s have some fun.” Het duo uit Brooklyn, New York, voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de lange traditie van de klassieke rock ’n roll mythe. Oracular Spectacular is Album van de Week.
Goldwasser lijkt op de hoes van debuutalbum Oracular Spectacular wel een prehistorische krijger, klaar voor de strijd. De speer ontbreekt nog, maar hij draagt wel een verenmuts, een soort cape en oorlogskleuren op zijn wangen. Zijn maat Andrew Vanwyngarden ziet er met zijn rode zwembroek en ontblote bovenlijf dan weer uit als een stoere surfer, al zullen zijn smalle schouders vermoedelijk weinig indruk maken op de dames. Goldwasser en Vanwyngarden houden wel van een verkleedpartijtje. Dat bleek ook al toen ze onlangs met zwarte superheldencapes optraden bij David Letterman.
Die verkleedkist tekent de speelsheid en de kinderlijke naïviteit die MGMT nastreeft. Dat neemt niet weg dat er over goed nagedacht is. Het geluid van de band drijft op minstens vier decennia popmuziek. Van de grootse progrock van E.L.O. tot de confronterende synthpop van Suicide, van psychedelische sixties-songwriters tot hedonistische disco en glamrock. Lang leve de onbegrensde toegankelijkheid van muziek op het internet, want het lijkt erop dat daar de bron ligt van de verrassende kruisbestuiving. MGMT mengt catchy popliedjes met artistiek bombast, ironie en vervreemding. Geen toeval dat de band al als voorprogramma tourde met Of Montreal, een Amerikaanse indieband met een vergelijkbare benadering. Producer Dave Fridmann is ook bekend als bassist van Mercury Rev, nog een band waarmee de banden onmiskenbaar zijn.
Ook dat levensmotto is lang niet zo eendimensionaal als het in eerste instantie lijkt. De oorlogsheld en de vakantieganger van de hoes liggen in werkelijkheid dicht bij elkaar. Youth, een gedoodverfde volgende single, is een ‘call to arms’ voor de jeugd, een oproep tot een revolutie met liefde en licht als wapens. Het lijkt een oproep tot de terugkeer naar het idealisme, het tegendeel van de rock ’n roll mythe. Maar waar draait die revolutie nu precies om? Is het niet meer de opwinding die aanspreekt dan een daadwerkelijk doel? Dat geldt ook voor de strijd die zich afspeelt in Weekend Wars. “Now I can shoot a gun to kill my lunch”, klinkt het. En: “I was too lazy to battle or paint or write or try to make a change.”
Sommige mensen beweren dat de rock ’n roll mythe niet waar is. Vast staat in elk geval dat hij zijn schaduwkant heeft. Dat weten ook Goldwasser en Vanwyngarden: de modellen krijgen op een gegeven moment kinderen. Dan kun je scheiden en nieuwe modellen trouwen, maar uiteindelijk eindig je toch op de grond, stikkend in je eigen kots. MGMT laat in het midden of dat nu reden is om ervan af te zien, maar misschien is dat ook niet zo belangrijk. Oracular Spectacular houdt het midden tussen een zoektocht naar de zin van het bestaan en het leiden van een zorgeloos leven zonder ooit volwassen te worden. Een schijnbaar onmogelijke combinatie, maar het werkt.
Oracular Spectacle van MGMT verschijnt op Columbia/SonyBMG. Het album is in de betere importwinkels al te vinden en verschijnt eind deze maand officieel in Nederland.