De Pop Prijs is een omstreden prijs. Zo omstreden dat het bier gooien naar de winnaar zelfs uitgegroeid is tot een vast ritueel. Het is zo'n gewoonte dat zelfs een onomstreden winnaar als Erik de Jong de volle laag krijgt. Er is natuurlijk rekening mee gehouden: de kostbare instrumenten op het podium zijn netjes afgedekt met schilderplastic. Spinvis houdt zijn dankwoord kort: "Bedankt voor het bier, we gaan spelen."

Even daarvoor werd Spinvis lovend toegesproken door juryvoorzitter Hans Kosterman. Die roemde hem als volstrekt eigenzinnig en origineel, als een muzikant die zich niet laat leiden door hitparadesucces en die de samplekunst en de Nederlandstalige dichtkunst naar een hoger plan heeft gebracht. "Van de zolderkamer naar een theatertournee", aldus Kosterman.

Het afgelopen jaar stond grotendeels in het teken van Spinvis' tweede album Dagen van Gras, Dagen van Stro (verschenen in november 2005). Het is een album vol eigenzinnige liedjes, die tegelijkertijd breekbaar en geestig zijn. Spinvis tourde door schouwburgen en poppodia met een uitgebreide band, waarin onconventionele instrumenten als cello, vibrafoon en accordeon een prominente rol hebben. Halverwege 2006 verscheen ook nog eens Ja!, een samenwerkingsverband met dichter Simon Vinkenoog. Verder maakte hij voor Festival aan de Werf in Utrecht een zeer ontoegankelijk toneelstuk en speelde hij op De Parade het project de Suikerklok.

Het is nog niet eens de complete lijst van projecten die Erik de Jong op zijn naam heeft staan. In vijf jaar tijd heeft hij zich ontwikkeld van een mysterieuze geluidsknutsenaar op een zolderkamertje in Nieuwegein tot een zelfverzekerde bandleider. Ongelofelijk maar waar: de Pop Prijs heeft een winnnaar waar iedereen vrede mee moet kunnen hebben.