De drukke festiviteiten omtrent het 35-jarige jubileum van OOR waren nog niet achter de rug of een nieuwe hectische periode diende zich aan: een verhuizing van de redactie naar Amsterdam plus een overgang naar een nieuw vormgevingsbureau. Een lastige periode waarin volgens hoofdredacteur Koen Poolman de wet van Murphy op ging. Het ging mis toen de oude vormgevers het blad een halve dag te laat aanleverden bij eigen drukker Argo, onderdeel van de Argo Media Groep, waar ook OOR onder valt. Daarna stapelden de problemen bij de drukker, de distributie en de bezorging zich op. Gevolg: de abonnees van het muziekblad kregen hun feestelijke eindejaarsnummer bijna twee weken te laat op de deurmat. Trouwe lezers klagen op internet steen en been.
Poolman: “Toen OOR een halve dag te laat bij de drukkerij werd aangeleverd en de drukker zich genoodzaakt zag zijn planning aan te passen, heeft de directie van de drukkerij de voor ons ongunstige beslissing genomen om het blad een week later te drukken. December is voor drukkerijen altijd de drukste maand van het jaar; zij moeten dan al het jaarwerk voor het volgende jaar drukken. Bij Argo krijgen commerciële opdrachten op zo’n moment voorrang op de eigen titels. Daar is OOR de dupe van geworden. Omdat de bladen vervolgens te laat van de drukker naar de binder gingen, kwamen ze nog later bij de distributeur en de postbezorger terecht.” Hierdoor lag OOR een week te laat in de winkels. Poolman vervolgt: “Dat was de donderdag voor kerst. Voor de bezorging bij de abonnees staat normaal gesproken een dag of drie. Toen was het dus kerst en werd het weer later. Op dat moment wisten wij als redactie ook echt niet meer wanneer het blad nu eindelijk in de brievenbus zou liggen. Het was een opeenstapeling van gemiste deadlines. Partijen als drukkers, binders, distributeurs en postbezorgers werken met strakke schema’s, die proppen je er echt niet op een middag tussendoor. Dat weet je en dus kunnen we onszelf verwijten dat we het zover hebben laten komen. Volgens mij lag de OOR uiteindelijk pas op 29 en 30 december bij de mensen in de bus.’’
Bovenop alle ellende kwam de verhuizing van alle redacties en de directie van de Argo Media Groep (en dus ook OOR) naar Amsterdam. “We hadden wel iets anders aan ons hoofd,” aldus Poolman. “We hebben sowieso de week voor kerst, toen de ellende begon, een weeklang zonder internet, email en vaste telefoonlijnen gezeten en zijn alleen maar bezig geweest met inpakken en uitpakken.” Daarbij kwam dat het eindejaarsnummer van OOR voor de laatste keer door Spider Media werd vormgegeven. Poolman: “Sinds drie weken werken we met een nieuw vormgevingsbureau. Er speelde iets in de afhandeling van de contracten tussen Spider Media en Argo, vermoed ik. Dat zal de voornaamste reden geweest zijn dat OOR een dag te laat bij de drukker werd aangeleverd.”
Was het dan geen goed idee om de klagende abonnees via de OOR website gerust te stellen? Ook hier ging weer de wet van Murphy op. Poolman: “Wij tastten op een gegeven moment ook in het duister en het is donker zonder elektronische hulpmiddelen. We durfden eigenlijk niks meer te beloven. We wisten het gewoon niet.”
Ondertussen werkt Poolman hard aan het eerste nummer van het nieuwe jaar. Een geruststellende gedachte voor de abonnees: het volgt extra snel op het verlate kerstnummer.
Poolman: “Toen OOR een halve dag te laat bij de drukkerij werd aangeleverd en de drukker zich genoodzaakt zag zijn planning aan te passen, heeft de directie van de drukkerij de voor ons ongunstige beslissing genomen om het blad een week later te drukken. December is voor drukkerijen altijd de drukste maand van het jaar; zij moeten dan al het jaarwerk voor het volgende jaar drukken. Bij Argo krijgen commerciële opdrachten op zo’n moment voorrang op de eigen titels. Daar is OOR de dupe van geworden. Omdat de bladen vervolgens te laat van de drukker naar de binder gingen, kwamen ze nog later bij de distributeur en de postbezorger terecht.” Hierdoor lag OOR een week te laat in de winkels. Poolman vervolgt: “Dat was de donderdag voor kerst. Voor de bezorging bij de abonnees staat normaal gesproken een dag of drie. Toen was het dus kerst en werd het weer later. Op dat moment wisten wij als redactie ook echt niet meer wanneer het blad nu eindelijk in de brievenbus zou liggen. Het was een opeenstapeling van gemiste deadlines. Partijen als drukkers, binders, distributeurs en postbezorgers werken met strakke schema’s, die proppen je er echt niet op een middag tussendoor. Dat weet je en dus kunnen we onszelf verwijten dat we het zover hebben laten komen. Volgens mij lag de OOR uiteindelijk pas op 29 en 30 december bij de mensen in de bus.’’
Bovenop alle ellende kwam de verhuizing van alle redacties en de directie van de Argo Media Groep (en dus ook OOR) naar Amsterdam. “We hadden wel iets anders aan ons hoofd,” aldus Poolman. “We hebben sowieso de week voor kerst, toen de ellende begon, een weeklang zonder internet, email en vaste telefoonlijnen gezeten en zijn alleen maar bezig geweest met inpakken en uitpakken.” Daarbij kwam dat het eindejaarsnummer van OOR voor de laatste keer door Spider Media werd vormgegeven. Poolman: “Sinds drie weken werken we met een nieuw vormgevingsbureau. Er speelde iets in de afhandeling van de contracten tussen Spider Media en Argo, vermoed ik. Dat zal de voornaamste reden geweest zijn dat OOR een dag te laat bij de drukker werd aangeleverd.”
Was het dan geen goed idee om de klagende abonnees via de OOR website gerust te stellen? Ook hier ging weer de wet van Murphy op. Poolman: “Wij tastten op een gegeven moment ook in het duister en het is donker zonder elektronische hulpmiddelen. We durfden eigenlijk niks meer te beloven. We wisten het gewoon niet.”
Ondertussen werkt Poolman hard aan het eerste nummer van het nieuwe jaar. Een geruststellende gedachte voor de abonnees: het volgt extra snel op het verlate kerstnummer.