Halleluja, hoera, oh oh oh en wat dies meer zij! Wat zeg ik: een hoogtepunt in de voor mij nog relatief prille Clubhistorie. Een avond met drie (ja, lees 3 !) bands die alle drie bovenmatig goed spelen en ook nog eens dat extraatje meebrachten. Zodat ik mij laat verleiden tot uitspraken als halleluja, hoera, oh oh oh en wat dies meer zij!”
The Rifles is een Britse band. Nu zijn er veel Britse bands aan het firmament deze dagen, maar The Rifles onderscheiden zich door een rechttoe rechtaan aanpak die je wel meer hoort bij de Britten. Maar volgens mij nergens zo ongecompliceerd en ouderwets goed als bij deze vier mannen. Liedjes over alledaagse dingen verpakt in een alledaagse sound die voor iedereen herkenbaar is. Herkenbaar voor mijn vader vanwege de Fab Four, en voor mijn eigen generatie vanwege eerst The Jam en later Oasis, Blur, Pulp en Suede. The Rifles is een kwartjesband. Donder er ééntje in en je krijgt een heerlijke overload aan zalige songs over je uitgestort. Ideale band voor hitlijst, bruiloft, thuisconcert, festival of campingfeest. Want feest wordt het. Of je nou wil of niet. Hun concerten zijn niet voor Jan Lul twee keer stampend uitverkocht deze week. Wat een uuropener in deze Clubeditie.
Dan Moss. Het “bestbewaarde geheim van Amsterdam” staat er in het persbericht bij het album The Long Way Back. Het zal me een rotzorg zijn dat het zo goed bewaard is: ik ben blij dat het geheim prijsgegeven is. Moss laat je voelen hoe muziek je aangenaam langzaam kan inpakken en oprollen. Bevlogen warme, meeslepende songs met sublieme koortjes en messcherpe samenzang maken dat Moss je niet meer los laat en met je geest aan de haal gaat. Een werkelijk wonderschoon debuut van dit bestbewaarde geheim. Ook in de Club brengt Moss diezelfde warme bevlogenheid. De muzikaliteit en de hoge kwaliteit van de songs maakte van Moss een meer dan waardig bevolker van het tweede uur Club 3VOOR12. Donderdagavond 15 februari volgt de albumpresentatie in Paradiso.
En dan de uitsmijter. De absolute verrassing van de afgelopen maanden wat mij betreft. Uitblinkend in dynamiek, intensiteit, pathos, vrijheid en puur vakmanschap: Woost. Inmiddels al een paar jaar aan die zware weg aan het timmeren, geregeld tot belofte bestempeld en net zo vaak over het hoofd gezien. Ook door mij, moet ik tot mijn grote spijt bekennen. Maar met het nieuwe album Rumour. Open Your Ears moet het toch echt gaan lukken voor Woost. Iedereen zou deze band een keer live moeten zien, want de Tilburgers steken heel wat grote bands naar de kroon. Spannend, ingehouden en met erupties van geweld op het allerjuiste moment maakt Woost van zichzelf een pure belevenis. Had ik het straks eventjes over het best bewaarde geheim? Dit is pas een te koesteren schat van grote waarde die te lang een geheim is gebleven. Woost moet veel meer gaan spelen, spelen en nog eens spelen om meer zielen winnen. Zoals de band die van mij al heeft gewonnen. Diepe buiging daarom.
Zo, nu even uitblazen van deze gezwollen superlatieven. Volgende week 16 Down, The Apers en Kubus en Bang Bang in Club 3VOOR12. Ik ben benieuwd.
Gr.
Eric
The Rifles is een Britse band. Nu zijn er veel Britse bands aan het firmament deze dagen, maar The Rifles onderscheiden zich door een rechttoe rechtaan aanpak die je wel meer hoort bij de Britten. Maar volgens mij nergens zo ongecompliceerd en ouderwets goed als bij deze vier mannen. Liedjes over alledaagse dingen verpakt in een alledaagse sound die voor iedereen herkenbaar is. Herkenbaar voor mijn vader vanwege de Fab Four, en voor mijn eigen generatie vanwege eerst The Jam en later Oasis, Blur, Pulp en Suede. The Rifles is een kwartjesband. Donder er ééntje in en je krijgt een heerlijke overload aan zalige songs over je uitgestort. Ideale band voor hitlijst, bruiloft, thuisconcert, festival of campingfeest. Want feest wordt het. Of je nou wil of niet. Hun concerten zijn niet voor Jan Lul twee keer stampend uitverkocht deze week. Wat een uuropener in deze Clubeditie.
Dan Moss. Het “bestbewaarde geheim van Amsterdam” staat er in het persbericht bij het album The Long Way Back. Het zal me een rotzorg zijn dat het zo goed bewaard is: ik ben blij dat het geheim prijsgegeven is. Moss laat je voelen hoe muziek je aangenaam langzaam kan inpakken en oprollen. Bevlogen warme, meeslepende songs met sublieme koortjes en messcherpe samenzang maken dat Moss je niet meer los laat en met je geest aan de haal gaat. Een werkelijk wonderschoon debuut van dit bestbewaarde geheim. Ook in de Club brengt Moss diezelfde warme bevlogenheid. De muzikaliteit en de hoge kwaliteit van de songs maakte van Moss een meer dan waardig bevolker van het tweede uur Club 3VOOR12. Donderdagavond 15 februari volgt de albumpresentatie in Paradiso.
En dan de uitsmijter. De absolute verrassing van de afgelopen maanden wat mij betreft. Uitblinkend in dynamiek, intensiteit, pathos, vrijheid en puur vakmanschap: Woost. Inmiddels al een paar jaar aan die zware weg aan het timmeren, geregeld tot belofte bestempeld en net zo vaak over het hoofd gezien. Ook door mij, moet ik tot mijn grote spijt bekennen. Maar met het nieuwe album Rumour. Open Your Ears moet het toch echt gaan lukken voor Woost. Iedereen zou deze band een keer live moeten zien, want de Tilburgers steken heel wat grote bands naar de kroon. Spannend, ingehouden en met erupties van geweld op het allerjuiste moment maakt Woost van zichzelf een pure belevenis. Had ik het straks eventjes over het best bewaarde geheim? Dit is pas een te koesteren schat van grote waarde die te lang een geheim is gebleven. Woost moet veel meer gaan spelen, spelen en nog eens spelen om meer zielen winnen. Zoals de band die van mij al heeft gewonnen. Diepe buiging daarom.
Zo, nu even uitblazen van deze gezwollen superlatieven. Volgende week 16 Down, The Apers en Kubus en Bang Bang in Club 3VOOR12. Ik ben benieuwd.
Gr.
Eric