Weer drie Nederlandse bands in Club 3VOOR12 van 22 maart. Van oude rot naar oude rock via nieuwerwetse wijsheden. Het eerste uur staat in het teken van de Easy Aloha’s. Midden jaren negentig ontketenden Bas en Gerard een hype vanuit de Roxy in Amsterdam die vervolgens over de hele wereld uitwaaierde en de naam Easy Tune kreeg. Dansbare muziek samengesteld uit licht “suffige”genres als o.a bossanova en swing gecombineerd met modern spul. Daarmee lanceerden zij een hippe ‘nieuwe’ grootsteedse stijl die bepaalde clubs een aantal jaren domineerde. Nu zijn Bas en Gerard na een aantal jaren van anders muziekmaken en veel schrijven terug als Easy Aloha’s met een nieuw album: Cashmere Cat. Het mixen en husselen van stijlen doen ze nog steeds en er staat een zevenmansformatie op het podium die de taak heeft om dat bij elkaar te houden. Zangeres Sylvia schakelt van (volgens mij) fonetisch Portugees naar fonetisch Chinees en weer terug, via katachtige vocale uitspattingen die soms buitengewoon ongeoefend overkomen, maar wel spontaan. De band pompt de dansbare grooves Desmet in en het publiek danst mee. Live zijn de Easy Alohas prettig om te beleven. Er wordt driftig samen gemusiceerd en de spontaniteit waar ik het net al over had is bij iedereen erg mooi om te zien. Maar op de radio blijft dit optreden helaas toch hangen in een veelheid van bizarre en onverwachte geluidjes op net niet overtuigende grooves. Maar wel met een permanente glimlach. About (Rutger Hoedemaekers) dan. Veel publiek kwam er opdagen voor deze, naar eigen zeggen, neurotische controlfreak. Drie jaar heeft het hem gekost om het debuutalbum “Bongo” in de schappen te krijgen en niet omdat de randvoorwaarden er niet waren, maar puur omdat Rutger niet snel tevreden is en maar door blijft werken. Live is About een duo. Rutger speelt dan samen met Marg (Gram, Seedling) die de gitaar en fluit teistert. About verrast me enorm. De energie die Rutger en Marg van het podium afknallen is meer dan overweldigend en de songs voelen als gemaakt voor het podium. Echte songs zijn het, zij het in een wat wilde en onstuimige verpakking soms, maar het zijn stuk voor stuk goeie songs die live overtuigen, misschien nog wel meer dan op plaat. Rutger is een producer, een studiocreatief. En toch gaat hij er op uit met About en zet zich in de kijker op een podium.” Best eng…” zei hij daarover. “Als je het maar uit je hoofd laat om ermee te stoppen”zeg ik daarover. Astrosoniq uit het altijd mooie Oss is een bandje naar mijn hart. Mannen met haar en mooie goed klinkende instrumenten, half doof, goedlachs en met een gezonde trek in bier. Met heuse gitaarsolo’s en langzaam opgebouwde stonerbrij. Naar mijn hart. Met goeie rocksongs met ballen. Naar mijn hart. Met ballads en beukers, met storm en onweer, met goud en zilver. Naar mijn hart. Astrosoniq is een veelzijdig geslepen monster. Astrosoniq is een bandje naar mijn hart omdat Astrosoniq is opgebouwd uit honderd andere bandjes naar mijn hart. Uit alle hoeken is er wat te vinden en uit alle gaten ademt deze band geschiedenis en kennis van bandjes naar mijn hart. Astrosoniq is een bandje naar mijn hart maar als ik er dan toch wat op moet zeggen: een beetje meer eigen smoel zou sieren. Maar daar heeft dit bandje naar mijn hart volgens mij nog veel tijd voor. En wat ben ik blij dat we elke week zo’n mooie goedgevulde zaal hebben ! Geliefd publiek…ga zo door! Tot volgende week Eric