Danko Jones maakt rock als een goede kok zijn biefstuk bereidt: mals, sappig, geaderd. Hardrock. Met zijn band leverde hij vorige maand met het derde album Sleep Is The Enemy wederom een staaltje rock in de hoogste versnelling af. Wie de rookslierten en het woestijnstof rond de tracks weg probeert te wapperen, hoort wederom vlagen betonrock in de stijl van AC/DC en Thin Lizzy. Niet heel veel verrassing, maar dat wil je ook niet van biefstuk. Als ’t ineens in een ananassaus geserveerd wordt, kijk je toch raar op. Rechttoe rechtaan rockmuziek dus, en dat is tevens de enige muziek die hij kán spelen, naar eigen zeggen. En andere muziek wíl hij niet spelen. “En dat hoor je dan ook op ons derde album terug.” Met deze keer hulp van John Garcia, (o.a. ex-Kyuss) die vocalen verzorgt op de track Invisible. “Wat het grootste verschil tussen Danko Jones de garageband en de rockband heeft gemaakt, is geld. Wie heeft ooit een album opgenomen in drie uur? Wij deden dat verdomme tot twee keer toe! Pas nu, bij Sleep Is The Enemy, konden we eindelijk de tijd nemen.” Danko Jones schuwt de humor niet, neemt zichzelf niet te serieus. “Mensen die ons kennen, hoeven ons niet te horen janken. Bands die janken en zichzelf zielig vinden, maar ondertussen wel twee miljoenen platen verkopen, snap ik niet. Als ik zoveel platen zou verkopen, zou ik verdomme polkamuziek maken.” Veel bands gaan prat op hun vintage stijltje en het gebruik van oudere instrumenten, maar daar moet Danko niets van hebben. “De Beatles en de Stones gebruikten de beste technieken voor die tijd. Het heeft dus geen zin om die vintage stijl te kopiëren; waarom zou je dat doen als je nu veel betere apparatuur hebt? Man, er zijn bands die beweren hun muziekstijl proberen te vangen in een retrogeluid. Omdat ze écht willen klinken. Maar dude, als je de magie niet in je vingers hebt, dan brengt een vintage gitaar daar echt geen verandering in.” Luister naar het gehele interview van 22 februari 2006 dat Thomas van Aalten hield met Danko Jones