De vorige plaat van Isobel Campbell, Amorina, stamt uit 2003. Ze was niet lang daarvoor gestopt bij Belle & Sebastian om een solocarrière na te streven. En nu is daar dan eindelijk een opvolger van. Op zich is het niet onoverkomelijk, twee en een half jaar tussen twee platen in. Maar nu blijkt dat Isobel nog wel twee platen klaar heeft liggen om uitgebracht te worden. Maar de donkere wereld die muziekindustrie heet, weerhield de Schotse daarvan. Nu die rompslomp achter de rug is kan ze weer verder waar ze gebleven is. Het gedoe met labels heeft er voor gezorgd dat ze het maken van een plaat vergelijkt met het krijgen van een kind. "Het duurt zo lang voordat hij er is en er komt zoveel bij kijken. Het schrijven, het opnemen en nu het promoten en dan het toeren. Het is net als krijgen van een baby ", zegt ze giechelend. In de toekomst ziet Isobel graag een rol voor haar zelf die meer op de achtergrond is. "De muziekindustrie zorgt er af en toe voor dat je het liefst in een ton op een berg zou willen zitten. Als ik zou mogen kiezen zou ik graag liedjes voor anderen schrijven. En dan word ik moeder met een hoop kinderen." Tussendoor bracht ze nog wel een EP uit. Daarvoor schreef ze een song die bij nader inzien niet geschikt was voor haar vaste begeleider Eugene Kelley. De oude voorman van The Vaselines zong niet laag genoeg. De toenmalige vriend van Isobel deed een suggestie; of ze weleens gedacht had aan Mark Lanegan. Isobel bekende nu dat ze nog nooit de man gehoord had. Maar ze was onder de indruk van zijn solowerk. De bewondering bleek, verrassend genoeg, wederzijds te zijn. Lanegan was enige tijd later in Glasgow met Queens Of The Stoneage. De Twee ontmoetten elkaar en besloten diezelfde avond nog voor een heel album te gaan. Ballad Of The Broken Sea is het resultaat. De combinatie is wonderlijk. Isobel klinkt en oogt als een meisje met een hoge kinderstem. Een brave spring in het veld die weliswaar meestal treurige liedjes schrijft. Mark Lanegan is de doorgeleefde bikkel. Zijn verleden draagt hij met zich mee in zijn donkere lage stem. De vergelijking met Belle en het Beest zal meer dan eens voorbijkomen. In de toekomst zou Isobel nog weleens een hele andere soort plaat willen maken. Geen treurige liedjes. Maar misschien wel een 'partyalbum'. Soms fantaseert ze erover met wie ze daarvoor zou willen samenwerken. Isobel: "Ik zou wel eens plaat willen maken met 50 Cent ofzo. Ik vind hem heel erg goed en heel erg van nu. Maar hij zou me vermorzelen natuurlijk." Luister naar het hele interview in Dubbel Check met Isobel Campbell.