Belle & Sebastian: love ‘em or hate ‘em. Geen band heeft een devotere aanhang dan het Schotse schoolbankcollectief. Toen de eerste singles en vervolgens het tweede album If You’re Feeling Sinister verschenen, nam het aantal volgelingen rap toe. De poëtische teksten werden met de cd-boekjes in de hand uitgeplozen, er werd gespeculeerd over de geaardheid van zanger, gitarist en creatief brein Stuart Murdoch en over de verhouding die hij mogelijk had met partner in crime Isobel (Belle?) Campbell.
De groep was wars van mode en trends, maar wist door de muziek, het artwork en de video’s een sfeer te creëren die al snel mode werd. Fans van Belle & Sebastian leken elkaar van mijlenver te herkennen: T-shirtje, rok, bandplooibroek, spencer, scheiding, diagonale schoudertas, buttons en designer brilletjes. Anno 2006 lijkt daar weinig aan veranderd te zijn. Op het zevende album, The Life Pursuit duikt Belle & Sebastian weer in het verleden en creëert een geheel eigen realiteit die bijeengehouden wordt door de mierzoete stem van Murdoch. Nog altijd zal de Belle & Sebastian hater snel de ‘stop’-knop van zijn cd-speler weten te vinden, maar de liefhebber zet het dertien nummers tellende album met genoegen op repeat.
In Act Of The Apostle klinkt Murduch als een Beach Boy, inclusief de uithalen. Another Sunny Day is een lekker luchtige popsong. De lapsteel-achtige gitaarsolootjes roepen herinneringen aan de ‘middle of the road’ muziek van de jaren zeventig op. Het wordt de muzieksamenstellers van Radio Tour de France sowieso erg makkelijk gemaakt: het hele album kan direct de lichtere muziekzenders op. Is The Life Pursuit daarmee oubollig? Welnee! De nummers hebben stuk voor stuk genoeg kracht om eens lekker de ramen open te gooien en uit volle borst mee te blèren. Laat de grote voorjaarsschoonmaak maar komen.
Belle & Sebastian heeft nog nooit zo sexy en wild geklonken als op White Collar Boy, The Blues Are Still Blue en Suki In The Graveyard. Stond het album vol met dit soort liedjes, zou je The Life Pursuit een glamrock album kunnen noemen. Gelukkig heeft Murdoch niet gekozen voor één geluid op de cd. En zo word je in Song For Sunshine meegenomen naar de seventies van Sly Stone. Maar dan natuurlijk op een Belle & Sebastian manier. Funny Little Frog is de eerste single van het album. Waarom het niet de openingstrack is, maar verdrongen is naar een negende plaats, is niet duidelijk. Het staat als een huis en nestelt zich snel in je hersenpan. Act Of The Apostle II is pareltje in Mamas & The Papas stijl. Hoewel voor heel wat Belle & Sebastian fans de glans van hun grote liefde verdween door het vertrek van Isobel Campbell in 2002, is het gemis nauwelijks te merken.
Glasgow is de grootste stad van Schotland, maar met een inwonersaantal van net iets meer dan 600.000 kun je natuurlijk niet echt van een wereldstad spreken. Opvallend is het rijke muziekverleden. Ieder decennium kan de stad zichzelf op de borst slaan vanwege een paar grote namen die de landsgrenzen overschrijden. Simple Minds, The Pastels, Teenage Fanclub, Primal Scream, Mogwai, Arab Strab, Bis, Snow Patrol, The Jesus and Mary Chain en natuurlijk Franz Ferdinand. En het zal je maar gebeuren; je timmert sinds 1996 keihard aan de weg, en je wordt in 2005 zomaar door vier jeugdige stadsgenoten aan alle kanten ingehaald. Tenminste, in populariteit. Belle & Sebastian zal er niet om malen. De zeven blijven op The Life Persuit gewoon in hun eigen trip zitten: ditmaal eentje voor fans van The Beach Boys, The Mamas & The Papas, Sly Stone, The Band, T-Rex, de jaren zeventig in het algemeen en de zonnige Amerikaanse westkust. En natuurlijk voor fans van Belle & Sebastian.
The Life Pursuit is tijdelijk in de luisterpaal te beluisteren
3VOOR12 bespreekt Disque Pop (week 6): Belle & Sebastian
Belle & Sebastian blijft gewoon Belle & Sebastian op The Life Pursuit
Love ‘em or hate ‘em: het instituut Belle & Sebastian. Deze week verschijnt hun zevende album The Life Persuit. Nog nooit klonk het Schotse collectief zo sexy en wild. Maar Belle & Sebastian bleef natuurlijk ook gewoon zichzelf, met mooie harmonieën, raspende akoestische gitaren en zoete pianopartijen. Soms melancholisch, meestal luchtig. Het album is deze week Disque Pop.