Wie deze website regelmatig volgt, weet dat 3VOOR12 Voicst al enige tijd een warm hart toedraagt. Het valt onder meer op te maken uit de rijkgevulde artiestenpagina op de site: Twee live opnames uit de Club, een Noorderslag sessie en een Hollandse Nieuwe film. De eerste Club Lek opname stamt van ruim twee jaar geleden. 9 september 2002: Voicst heeft net haar eerste demo uit en speelt die avond negen nummers. Slechts 'Porn' is in ongewijzigde vorm terecht komen op het debuutalbum 11-11. 'Listen - Shutup' werd 'Shut Up And Dance' en in 'New You' zit al verdacht veel van 'Upside'. 'We Are On A Chemical Push' speelt de band die avond ook, al is het in een nog niet geheel uitgekristalliseerde versie. De woorden uit de nieuwe titel komen zelfs ('Eat Your Fruitloops Boy') helemaal nog niet voor. Een mooi stukje gedocumenteerd werk in uitvoering. Voicst timmert net zo lang aan een liedje tot het echt af is. En dan is het eigenlijk nog niet af. Om aan die draakonterij toch maar eens einde te maken trok Voicst deze zomer voor een maand naar New York en klopte aan bij aanstormend producer Eli Janney (o.a. bekend van Enon en Girls vs. Boys). Alle spaarcentjes werden bij elkaar geschraapt om de trip te kunnen betalen. Reuze spannend natuurlijk, ook voor de thuisblijvers. Zo'n onderneming kan nog lelijk in de soep lopen in de Grote Stad. Maar de zware New Yorkse lucht, gevuld met walmen Interpol en The Rapture heeft geen hoorbare invloed gehad op de band. En Janney heeft de songs wel voorzien van een overdubje hier en een glad randje daar, maar drukt ook geen overheersende stempel op 11-11. Voicst klinkt net zo fris als als de band die indie minnend Nederland al twee jaar lang in vervoering brengt. Het is af, en nu begint het. Als je alle jaren die zanger/gitarist Tjeerd, drummer Joppe en bassist Sven met elkaar hebben doorgebracht in een oefenruimte optelt, dan is Voicst al bijna tien jaar bezig. De drie, ooit begonnen als een schoolbandje, kunnen aan de stand van elkaars voeten zien of het volgende probeersel een echt Voicst liedje wordt of niet. Aan de basis staan een paar onweerstaanbare melodielijnen, de lijzige maar urgente zang van Bomhof (soms een beetje a la Mark E. Smith) en een gedresseerde woede uitbarsting van Joppe. Dit recept levert op 11-11, dat trouwens een onogelijk lelijke hoes heeft, een tiental sprankelende gitaarpopsongs op. Opener 'Whatever You Want From Life' was al bekend van de eerder dit jaar verschenen Unsigned cd en 'We Are On A Chemical Push' kwam in een andere incarnatie al eens op de MP3VOOR12 compilatie (nog steeds te horen in de Luisterpaal trouwens) voor. Daarna komen de verrassingen. Het prachtige 'Dazzled Kids' kan zich meten met het beste van The Shins en in de break van 'You Look Like Coffee' knipoogt Bomhof met de zin 'feelgood hit of the summer' even naar Queens Of The Stone Age. Echt gas terug neemt de band pas in het akoestische 'Someone Wake Me', waarin bassist Sven een stukje van zichzelf mag laten zien. Eén minuut rust op veertig, het is ze gegund. Op 'kant B' steekt een furieuze Joppe van wal in het trio 'Shut Up And Dance', 'Sgt.Gonzo' en 'Porn'. Meer toegankelijke pop volgt in 'And You Taste Like Something's Wrong'. Het piano niemendalletje 'How To Put It' vergeten we heel erg snel. En met de rockende afsluiter 'Enjoy The Kickback' scheurt Voicst weg, de concurrentie en luisteraar in vertwijfeling achterlatend. Voicst voldoet met 11-11 aan de hooggespannen verwachtingen die er in de Nederlandse muziekscene leefden met een solide debuutalbum. Het is te hopen dat de rest van Nederland en iedereen ver daarbuiten ze in de armen sluit. Ze waren er eigenlijk al, maar nu mag iedereen het weten. Klaar! Af!