De verwachtingen rond The College Dropout waren in Amerika, met dank aan de marketing afdeling van Jay Z's eigen Roc-A-Fella Records, gestegen tot koortsachtige hoogte. Eerst zou de plaat in augustus uitkomen, daarna in oktober en vervolgens januari. Een aantal bootleg versies zwierf maandenlang voor de release al over het net en twee Kanye West mixtapes gooiden vorig jaar nog wat olie op het vuur. En nu de plaat er eindelijk is hebben de meeste hiphopfans het gros van de nummers al gehoord. Op messageboards klagen ze sommigen al dat de beste producties, zoals een track met Ol' Dirty Bastard, niet eens op het 'finished product' staan. Maar de rest van de wereld moet nog kennis maken met het fenomeen Kanye West en The College Dropout is wat dat betreft een zeer geslaagde introductie. 'Through The Wire' is het beste nummer op The College Dropout. Met de op een Party Animals achtige manier omhoog gepitchte stem van Chaka Khan in het refrein is het een typisch voorbeeld voor het werk van Kanye West. De heliumstem vult het verhaal aan dat West in de coupletten vertelt, zoals Dido dat deed in Eminem's 'Stan'. In dit geval draait het verhaal om een auto ongeluk dat West in oktober 2002 bijna aan het einde van zijn leven bracht. Met zijn kaak nog dichtgenaaid nam hij de lyrics voor het nummer op. "My dogs couldn't tell if I/Would look like Tom Cruise in Vanilla Sky,' verhaalt hij met veel gevoel voor dramatiek. 'In the same hospital where Biggie Smalls died / The doctor said I had blood clots / But I ain't Jamaican, man / Story on MTV and I ain't trying to make a band.' Er is veel meer moois te vinden op The College Dropout. De samenwerking met Twista in het grappige 'Slow Jamz', waarin Luther Vandross, Gladys Knight en Ready For The World van stal gehaald worden. De hulp die Talib Kweli en Common bieden in het Timbaland achtige 'Get Em High'. De Lauryn Hill vibe in All Falls Down. Of 'Spaceship', waarin West samen met GLC en Consequence (Tribe Called Quest) tijdens zijn klotebaantje in de supermarkt er van droomt weg te vliegen in zijn ruimteschip. Weg van het straatleven, weg van het alledaagse. De productie is helemaal Marvin Gaye (een sample uit 'Distant Lover'): laidback, met weer die hoge damesstemmen. 'Jesus Walks' drijft op een Shaka Zulu mantra en voortmarcherende drumband. In 'Never Let Me Down' duikt naast Jay Z ineens een gospelkoor op. Bijna iedere track heeft wel iets bijzonders. 'The New Workout Plan' loopt uit op een Daft Punk stamper, compleet met de 'Around The World' vocoder. Het enige dat tegen het album spreekt zijn de 'skits', de grappig of ernstig bedoelde korte tussenstukjes. Met in totaal 21 tracks is het album daardoor wat aan de lange kant. Kanye's dictie heeft wel wat weg van die van Jay Z. Zijn flow is wat stijf en moet het vooral niet hebben van de mooiigheid of kracht. Het is wel een stem die je gelooft als hij zijn verhalen vertelt. The College Dropout is een losjes opgezet conceptabum over school, ambitie en geldingsdrang. Maar niet op de brute guns 'n coke manier van 50 Cent. West brengt met zijn soulvolle productie, humor en zelfkennis zijn belevingswereld dichter bij het universele. Waar 50 Cent met bulletholes koketteert, portretteert West zich op de cover als een wat teneergeslagen teddybeer (met hoge knuffelfactor). In The College Dropout zit evenveel Aretha als Aaliyah, historisch besef gekoppeld aan commercieel inzicht. Hij is tegelijk de underdog en de kampioen. Het is die combinatie van nederigheid en een sterke persoonlijkheid die van Kanye West een aimabele rapper en producer maken en van The College Dropout een ijzersterk debuutalbum. Cum Laude geslaagd.