Popjournalisten krijgen vaak niet langer dan dertig minuten de kans een artiest te spreken. Dertig minuten (en regelmatig minder) waarin je je spullen uit moet pakken, het ijs moet breken en tot de kern moet zien door te dringen. En dan ben je ook nog een van de velen die op een dag aan de geinterviewde voorbij trekken. Tijd dus voor een plan. Niet aankomen met het standaard lijstje naar aanleiding van een nieuwe cd, maar op pad met circa twintig kaarten (zorgvuldig geselecteerd uit een verzameling van zo'n hondertwintig). Daarop persoonlijke vragen. Opdracht: trek een kaart en geef zo eerlijk mogelijk antwoord. Met de bedoeling meer te weten te komen over de mens achter de artiest. In Naar Eer en Geweten Uncut het resultaat. Het interview. Datum + plek: 12 maart 2003, aan een tafel in het VPRO gebouw in Hilversum Duur: 25 minuten en achtenvijftig seconden Geknipt en waarom: Wat tikjes weggeknipt en een vraag waarin ik verstrikt raak bijgeknipt. Vooraf: Ik moest Erik de Jong die dag twee keer interviewen. Omdat Serge van Clone op het laatste moment had afgezegd als gast voor het programma Ziel en Zaligheid, besloten we Erik als vervanger te vragen. Naar Eer en Geweten nam ik daarvoor op. Ik kon dus niet al al mijn kruit verschieten. Kanttekeningen bij het interview: Ik herkende veel van mijn eigen leven in De Jong (vader in onderwijs, Gilbert O'Sullivan, opgroeien in nieuwbouwwijk, onbezorgde jeugd, nu twee kinderen). Gevaarlijk, omdat je dan gaat vergelijken. En dan blijkt dat je toch ook heel anders bent. Meest opvallende antwoord: LD: "Jij houdt uberhaupt eigenlijk niet zo van mensen?" EdJ: "Nee." LD: "Wat heb je er dan tegen?" EdJ: (zucht diep) "Het verveelt me eigenlijk altijd heel snel."