Wat hebben electro en cartoons met elkaar gemeen? In ieder geval de naam van een van de 'karakters' uit deze werelden, en dat is Dexter. Geheel toevallig is dit trouwens niet, want Remy Verheijen, de mens achter de artiest, is 'zwaar fan' van Dexter cartoons. Zijn voorliefde voor niet te serieuze karakters is ook terug te vinden in zijn houding als muzikant. Moe van de houding van veel van zijn electro-collega’s besluit Remy samen met DJ Steffi zijn eigen label op te richten. Met Klakson wil hij een wat vrolijkere electro noot spelen binnen de zichzelf te serieus nemende Nederlandse electroscene. Zijn eerste release op dit label noemde hij dan ook veelbetekenend I Don’t Care. In het maandblad Fret leverde zijn houding hem onlangs zelfs de titel ‘the joker of the electroscene’ op. Remy kwam in aanraking met electro door de breakdance vrienden van zijn oudere zus die onder begeleiding van een electro DJ aan wedstrijden meededen. Remy: "Van het breakdancen kon ik geen moer, maar toen ik die DJ zag dacht ik; dat kan ik ook. Dus op mijn 13e had ik al een draaitafel thuis staan." Met de door zijn pianolessen gevormde muzikale achtergrond ging Remy aan de slag met drumcomputer, synthesizer en sampler. Een release op het Nederlandse Lower East Side Records was het gevolg. We zijn nu een aantal jaren verder (Remy is inmiddels 30) en het gaat erg goed met Dexter. Onlangs mocht hij zelfs een remix maken voor zijn Amerikaanse collega's van Fischerspooner. Maar Remy blijft er heel gewoon onder. "Image? Dat is meer iets voor trance acts, met leuke zangeresjes en danseresjes. Ik ben gewoon een kale man in een t-shirt." DE DESKUNDIGEN: Thomas Heijmans van Quick&Brite: Dexter is weer typisch Dexter: lekker log en vet, goed geproduceerd, swingend en een tikkeltje eentonig, maar zal het erg goed doen op menig dansvloer. Arnold Scheepmaker, DJ/Journalist: Het begin klinkt veelbelovend, maar daarna blijft de vibe toch een beetje steken. Acid-like nu skool breakbeats die wel volvet klinken maar te veel rond een groove blijven draaien zonder dat er al te veel opzienbarends gebeurt. Een breakdown of stemsample zou welkom zijn ter vergroting van de spanning. Wel leuk als minimalistisch mixplaatje tussen twee krakers in. Koen Poolman, journalist Niet de robotpop die we van vorige singles kennen, en waarmee de Amsterdammers nogal wat fans onder Britse electro-DJ´s maakten, maar straffe electro-techno met acid-bliepjes en blikkerige beats. Het eighties-gevoel zit ´m deze keer meer in het geluid dan in de presentatie. Het swingt zeker, maar met computerstemmetjes en zang heeft de Dexter-sound toch net even iets meer. Meer ballen. Dave Clarke en Playgroup (check zijn DJ-Kicks met Dexter´s I Don´t Care) zullen er niet om malen.