Zondag zaten we in alle vroegte op de krappe, van weed-dampen doortrokken motelkamer van Dan Bern, die zonder aarzelen speciaal voor de VPRO nog een keer de Talkin El Qaeda Blues deed. Wat is dat leuk jongens. Woody Guthrie zou trots op hem zijn vanwege het voortzetten van de traditie. Het is het allereerste dat ik jullie laat horen als ik terug ben. Daarna nog meer hungover Sunday Morning Sessions op de hotelkamer van Lonesome Bob, die helemaal niet lonesome meer is en veel succes heeft met zijn nieuwe cd Things Change. Wat is dat toch fantastisch van Amerikaanse muzikanten, ik raak er niet over uitgepraat. Ze zijn even gretig als professioneel als je ze als Europese media benadert. They work their asses off. Misschien wel omdat de radiosituatie nu nog hopelozer is in dit land dan ooit tevoren. Vier grote bedrijven hebben 80% van alle stations in handen en zorgen er heus wel voor dat jij en ik niks te horen krijgen wat de heren niet bevalt en wat zich niet keurig netjes op het midden van de weg bevindt, waar het meeste geld te verdienen valt. Soms haat ik dit land. Overmorgen naar huis, met zeveneneenhalf uur aan materiaal in de koffer. De komende weken al wat voorproefjes in Night Train, en dan vervolgens drie SXSW specials op de dinsdagnachten 7, 14 en 21 mei. Be there or be square.