Hoewel The Faint altijd een keyboardje in de oefenruimte had staan, was de band in eerste instantie een echt gitaarbandje. Maar na een bandwissel zat er plots een heuse toetsenist in de groep en groeide de keyboardverzameling in rap tempo. De interesse werd verlegd van indie- en punkrock naar electronische muziek. De bandleden groeiden op in de jaren 80 en vooral de variatie in het geluid van jaren 80 bands trok de leden van The Faint aan. “Een gitaar blijft altijd een gitaar, maar een keyboard heeft veel meer mogelijkheden”, aldus zanger Todd Baechle. The Faint wordt vaak afgedaan als een retro-jaren 80 bandje. “Niet eerlijk”, vindt hij. “We begonnen ooit voor de lol jaren 80 nummertjes te maken: lekker fout. Maar na de eerste plaat bleek dat echt het bandgeluid van The Faint te zijn geworden. We kunnen er niets aan doen.”
Baechle werkte, voordat The Faint al zijn tijd opeiste, in een cd winkel. Hij bestelde import cd’s. Op een dag zat hij met een pijnlijke enkel thuis op de bank en besloot zijn ontslag te nemen. Om de huur te kunnen blijven betalen verkocht hij delen van zijn cd verzameling via internet. Deze grote schoonmaak deed hem beseffen dat je beter dingen kunt creëren dan onnodig veel spullen om je heen verzamelen. De opener Agenda Suicide van de cd Danse Macabre gaat over de twee seconden voordat je overlijdt. “Ik wil dan denken aan de dingen die ik gecreëerd heb, niet aan de mensen waarvoor ik ooit heb gewerkt om geld te verdienen. Ik wil in mijn leven nog heel veer creëren.”
The Faint is niet bang voor de jaren 80
“Lekker fout, maar het bleek ons bandgeluid”
The Faint komt uit Amerika: uit Omaha, Nebraska om precies te zijn. Dat de band klinkt alsof zij uit het hippe Londen van begin jaren tachtig komt is niet verwonderlijk: wat begon als een grapje bleek al na één cd het bandgeluid te zijn geworden. Danse Macabre, de tweede, is nu eindelijk ook uit in Nederland en klinkt erg new wave. Sander Kerkhof sprak in Dubbel Check met zanger Simon Le Bon, uhh, Todd Baechle.