CONCERT:
London Calling, Paradiso A'dam, 14-4-2001
MUZIEK:
Diep in de vroege jaren tachtig gewortelde keyboardpop met damesvocalen.
GOED: Prachtige Atari jasjes. Aan de kleding lag het niet.
MOET BETER: Op geen enkele manier kon Ladytron de hype op London Calling rechtvaardigen. Waar de band probeerde als een soort Kraftwerk het publiek te bezweren met diepe bassen en allerhande bliepjes en blopjes, schalde het ijzig koude geluid door de Grote Zaal zonder te raken. De zang was ook zwak en kwam niet boven de analoge storm uit.
OORDEEL: Een lastige opgave om zo'n enthousiaste en onschuldig klinkende plaat over te brengen op een podium. Volgende keer een videoscherm met Pacman er bij voor het visuele spektakel? Ladytron bakte er weinig van. Een teleurstellend resultaat:
CIJFER: 4
Ladytron stelt teleur met vervelende synthibrei
Een goede plaat maken (nummer 1in de Moordlijst) is één, diezelfde plaat op een opwindende manier live brengen iets heel anders. Ladytron kon de optelsom vanavond niet maken.