Club Lek 7-6-2000 Door Jaap Boots The Seatsniffers Komen uit Antwerpen en spelen ouwe jongens krentenbrood rockabilly en rock 'n roll. Compleet met vetkuiven, staande bas, Gretsch-gitaren en bassaxofoons. Het kwartet liet zich in genen delen afschrikken door de welwillende maar kritische ondervraging van uw dienaar ("Hoezo met een voet in het verleden? Dat vraagt u toch ook niet aan de strijkers in een orkest dat muziek speelt van 3 eeuwen geleden?") en stortte zich met een jaloersmakend vakmanschap op een aantal eigen nummers, die in swing en zang in bijna niets te onderscheiden waren van die van lichtende voorbeelden als Elvis, Jerry, Chuck en Richard (de kleine). Ze besloten de set met een aantal religieus getinte nummers die het Club Lek-publiek bijna naar de Mozes & Aaron-kerk had gedreven,ware het niet dat de meesten van hen de andere twee bands nog wilden zien. Toen wij na afloop van het concert zanger-gitarist Walter ook nog eens uitgebreid zagen tongzoenen met zijn vriendin (die net als hij zo leek weggelopen uit de beroemde film The Blackboard Jungle, compleet met bobby-socks en opgeschilderde wenkbrauwen), wisten wij het zeker: zet er een milkshake naast en een Cadillac en de jaren vijftig zijn nooit voorbij gegaan. Kortom: Lichtjaren achter, maar zeer adequaat. Ford's Imaginary Inferno Is het vehikel van Amsterdammer Hans F. Ford, die eigenlijk anders heet, maar ja, die naam is net zo moeilijk als de titel van zijn laatstverschenen cd, die we hier dus ook niet herhalen. Volstaat te zeggen dat Hans met een been in de jaren zestig is blijven hangen, getuige de muziek en titels op zijn cd The Imaginary Recordings Part 4 or... (etc.) Flowerpower-pop, Beatlesque popsongs en garage-punk uit de jaren zestig zijn zijn inspiratiebronnen. Na een grappig interview waarin uw gastheer niet snapte dat drummer Dan en Hans elkaar niet hadden ontmoet op een Homo-Show (maar bij een concert van de band the Queers!!), trapte FII af met vooral veel 60-ies popliedjes, die helaas niet zo mooi rijk georkestreerd waren als op de plaat, en ook niet half zo psychedelisch. Toch een verdienstelijk show voor 1 keer repeteren (en voor niks, zoals Hans nog eens benadrukte in het interview). Bettie Serveert Was bijna afgeschreven door uw gastheer, maar ziedaar, na het vertrek van Berend Dubbe (die Bauer werd) en het verlies van hun platenmaatschappij is Bettie uit de as herrezen. En hoe! Die nieuwe, door Jon Parish geproduceerde cd (Private Suit) mag er wezen, maar Bettie bewees live nog even extra hoezeer ze overeind zijn gekomen. Beter, losser en groovender dan ooit. Met messcherpe zang van Carol van Dijk, stuwend drumwerk van nieuwe drummer Reinier Veldman, en achteloos gitaarvuurwerk van Peter Visser. Een bijna adembenemend goed orkest is Bettie geworden! (En dit komt van het toetsenbord uw dienaar, die nooit echt een die-hard Bettie-fan is geweest). Ook het Club lek publiek reageerde zeer enthousiast, en terecht. De hele set werd dan ook uitgezonden, inclusief de nieuwe, nog niet op plaat verschenen nummers Cut 'n Dried en Month of Sundays. Chapeau. (En nu we toch onze hoed afnemen, doe dat dan ook maar voor uw dienaar die in zijn bescheiden oren een van zijn betere interviews van het seizoen afnam aan Carol en Herman). Luister alles maar eens op het gemak na een druk op uwen muis. PS: Volgende week wordt Club Lek opgenomen op de gewone tijd (dus niet uitgezonden!). Dit in verband met een benefiet voor Enschede. Deze opname wordt 21 juni uitgezonden (dan kun je dus niet naar het Rembrandtplein 17 komen want er is niets te beleven bij ons). Gasten zijn Gorki, J.W. Roy en Salako. Tot dan. Daarna nog maar 1 Club Lek (een zeer speciale! Reserveer nu voor het te laat is!).