Lange tijd werd PAUW een psychedelische sensatie uit de Achterhoek genoemd. Voor veel Randstedelingen is immers alles in het Zuiden Limburg, alles in het Noorden Groningen, de Randstad eigenlijk vooral Amsterdam, en alles in het Oosten dus de Achterhoek. Ook Twente, waar Haaksbergen ligt. Op een half uur fietsen van Enschede, tussen weilanden vol koeien, mais en om de paar honderd meter een blokje huizen, een kerk of een boerderij. Op een van de boerderijen, heeft PAUW zijn oefenruimte. In een oude varkensstal, van tegenwoordig een kippenhouderij. En dus zijn de wanden van de ruimte geluiddicht gemaakt met oude eierdozen. Amper dertig vierkante meter, tot aan de nok toe volgestouwd met apparatuur en met overal kabels. Er moet wat ruimte gemaakt worden wil er een interview kunnen plaatsvinden, zeker omdat alle vier de bandleden aanschuiven.
Zoals in de Album van de Week bespreking te lezen is, tapt PAUW op hun debuut uit het psychedelica-vaatje van de jaren zestig en zeventig. Een feest van herkenning voor de wat oudere luisteraar, en een nieuwsgierigmakende introductie voor de jonge luisteraar. Juist voor die tweede groep, en misschien ook wel voor de eerste, wordt het interview geen interview, maar een grote 60s/70s snelcursus van PAUW. Als je het album leuk vindt, wat zou je dan ook moeten luisteren volgens de band?